دلايل بيشترم براي اينکه بگم نه چي بود؟( ادامه نوشته چهارشنبه)
خوبه که دلايلم رو يکبار ديگه براي خودم مرور کنم اونم مکتوب نه توي ذهن.
اين آدم ميشه گفت اولين عشق واقعي زندگيم بود. از وقتي که خودم رو شناختم و تفاوتهاي حسي و فيزيکي بين يک دختر و پسر رو تشخيص دادم اين آدم با اون نگاه سبز ِ شوخ و استهزا کننده و لبخند کج گوشه لبش و اون موهاي خرمايي رنگ منگول منگول کعبه آمال عشقي من شد وديگه اينکه هميشه يه دوربين دستش بود و بعدشم آتليه و عکسهايي که ازمون ميگرفت … جرقه علاقه من به عکاسي زده شد.
اين آدم فاميل دور ما بود ولي فاميلي که به سبب نسبتش هر چند که دور ولي زياد همديگه رو ملاقات مي کرديم. من عاشقش بودم و بعدها فهميدم اون هم همينطور ولي هيچ وقت ِ هيچ وقت اين احساسمون رو بهم نگفتيم و تا بعد از ازدواج اون هيچ وقت به اين احساس مشترک پي نبرديم و در خفا و تو دل خودمون به تنهايي ديگري رو مي ستوديم. اون موقع ها چقدر دلم مي خواست بهم پيشنهاد ازدواج بده و جون ميدادم براي شنيدن حرفهايي که نزديک به يک سال پيش شنيدم و خنده دار تر اينکه برام تعريف کرد اونروز( 16 سال پيش) که من بهت گفتم تا يک سال ديگه موقعيت زندگيم تو کشور*** تثبيت ميشه منظورم اين بود که صبر کن برام تا باهام ازدواج کنيم!!! حالا من نميدونم توقع داشت من جن باشم يا گ* جن خورده باشم که بفهمم منظور آقا چي بوده از اين حرف؟؟( ضرب المثل کاشاني ه)
زماني که آدم جوونه خيلي تصورات رويايي داره و از خيلي چيزها مي تونه بگذره براي اينکه فقط به عشقش برسه ولي الان من زني هستم در استانه 37 سالگي با مشکلات خاص خودم . به لطف خدا و هومان حداقل يکبار! عشق رو به معناي واقعي چشيدم و مزه وصال اون عشق رو و الان تجربه بهم ثابت کرده عشق لازمه يک رابطه و ازدواج هست ولي به هيچ عنوان کافي نيست. الان اگه بخوام مثل يک جوون 20 ساله به اين شرايط نگاه کنم احمقانه به نظر ميرسه . من الان زني هستم که اگه مردي واقعا من رو مي خواد بايد بهاي اين خواستن رو پرداخت کنه و به معني عام من و ” نگه ” داره. يعني چي که نگه داره؟ چرا که من نياز مالي ندارم که بخوام بخاطرش ازدواج کنم و چشمم دنبال پول مرد باشه. به لطف خانواده نيازي ندارم که حتما بخوام ازدواج کنم که مرد مورد نظر ازم نگه داري کنه و نگران آينده و تنها موندنش باشم. چشمم دنبال عاشق شدن نيست چون تجربه اش رو دارم. احتياج به مرد تو زندگيم ندارم چون خدا دوست پسري جلوم گذاشته که هرچند رابطه قاوني بينمون نيست و سندي امضا نشده بينمون ولي از هر شوهر متعهدي بيشتر هوام رو داره و بهم سرويس ميده!! من الان به زني تبديل شدم که روابط اجتماعي زيادي داره و مردي که باهامه بايد کاملا بتونه اين قضيه و ارتباطات زيادم با زن يا مرد غريبه رو هضم کنه و ترمز نباشه برام چون به هيچ عنوان پذيراي اين نيستم که کسي برام تعيين تکليف کنه و با اينکارش به شعورم توهين کنه. من يکبار تجربه تموم کردن همه چيز رو در اوج خواستن داشتم پس بار دوم هم مي تونم اينکار رو انجام بدم چون قبح اوليه رو نداره و اصن دلم نمي خواد وارد رابطه ايي بشم که زماني بخوام تمومش کنم و ترجيح ميدم اگه ذره ايي شک دارم اصن چيزي رو شروع نکنم … همه اينها سبب ميشه که براي انتخاب مردي در مقام شوهر خيلي خيلي سخت گير باشم و به عبارتي و کل اين مجموعه دلايل رو بذار به اين حساب و معني که اعتماد به نفس قبول مسئوليت يک زندگي مستقل رو ندارم و ترجيح ميدم اين عشق و خواستنهاش در حد يک خاطره خوب و يک افسوس و آه شيرين باقي بمونه.