اين نوشته رو بيشتر از 3 روز که نوشتم يکبار هم پابليشش کردم ولی بعد يکی دو ساعت برداشتمش نوشته هنوز ناقصه چون می خواستم چيزهای ديگه هم بهش اضافه کنم و خيلی حرفهای ديگه هم داشتم که نزدمشون ولی هرچه صبر کردم حسش نيومد سراغم:sad پس همينطور ناقص می ذارمش.ontknow
خوب بازم لازمه يک سري موارد ديگه رو توضيح بدم، همين نصفه نيمه تعريف کردن جاي سئوال تو ذهن بوجود مياره البته بگم اين نوشته ام بيشتر توضيح به بعضي از کامنت هاي گذاشته شده است .
فريد درست ميگه وقتي خبر ازدواج هومان رو شنيدم خيلي شکستم و غصه خوردم ولي بيشترش به اين خاطر بود که فکر مي کردم همسر تازه اش هموني که آرزوي جدايي ما رو داشت، تا اينکه ناراحتيم بخاطر ازدواج هومان باشه نه اينکه اين موضوع اصلا اهميتي نداشت که اگه بگم نداشت دروغ گفتم ولي شدت اهميتش بيشتر از اينکه همسرش اون آدم هست يا نه؟ نبود. پس به نظرم طبيعي بود که بخوام اين مشکل فکري رو براي خودم حل کنم.
***** جان من اصراري به غربي برخورد کردن ندارم در درجه اول سعي مي کنم آدم باشم و انساني برخورد کنم ، چرا فکر مي کنيد اگه آدم وقتي همسر دوم همسر قبليش رو ديد ( چه زن چه مرد) بايد شکمش رو سفره کنه؟ اونم وقتي که دليل جداييشون عدم تفاهم بوده و با رضايت دو طرف اينکار انجام شده.
بعضي از دوستان نگران عاطفه ايي هستند که ممکنه هومان نسبت به من درش بوجود بياد و يا بالعکس.
اگه بخوام بگم هيچ حسي نسبت به هومان ندارم دروغ گفتم ولي مطمئنم که جنس اين احساس عوض شده.
يه زماني تمام عشق و عاطفه ام رو به خودش اختصاص داده بود مرد اول زندگيم بود و فکر مي کنم يک خانم تجربه زن شدن و قدم به دنياي خانم ها گذاشتنش رو و اون فرد خاص رو شايد هيچ وقت فراموش نکنه ولي چيزي که الان مهم اين حس که ديگه جنسش عوض شده ديگه احساس عشقي نسبت به اين آدم ندارم چون مي دونم تيکه من نبوده و به قول قديمي ها آدم چيزي رو که بالا آورده دوباره نمي خوره…و مطمئنم در مورد اون هم همينطوره.
دلم مي خواست اين آدم رو ببينم شايد به قول تو از خودخواهيم بوده ، هر چي دلت مي خواد اسمش رو بذار ولي واسه ارضا همين حس که شايد خودخواهيه مي خواستم که ببينمش دلم مي خواست عکس العملش رو در قبال وضعيت جديدم و ببينم دلم مي خواست ببينم چه حالي ميشه وقتي از جام بلند ميشم و با چنگ و دندون سعي مي کنم چند قدم بردارم! دلم مي خواست نتيجه اون هم استرسي رو که خواسته و ناخواسته بهم داده بود ببينه و ببينه با تمام اين احوال قوي تر از قبل هستم … فردي تو زندگيم هست که من رو با همين شرايط قبول کرده و نگران لحظه لحظه هايي که دارم مي گذرونم.
تو زندگي هرکسي يه لحظه هاي خصوصي(Privacy) وجود داره که اگه نخوايم بهش احترام بگذاريم و نپذيريمش هيچ رابطه دو نفره ايي به سلامت دست پيدا نمي کنه و اميد دقيقا به همين علت و احترام به همين حس وقتي بهش گفتم که دلم ميخواد هومان رو ببينم مخالفتي نکرد و اجازه داد با هم تنها باشيم چون مي دونست اين جزوي از گذشته منه اين حس پاره ايي از فکر من و اگه بخواد عين قاشق نشسته خودش رو بندازه وسط در اون لحظه ممکنه قبول کنم و بگم باشه نميرم ولي رابطه خودم و خودش تا ابد خراب شده.
فکر مي کنم اينطوري رابطه ها خيلي راحتتر ميشه اگه براي گذشته هم ديگه احترام قايل باشيم و اعتماد داشته باشيم که چيزي که گذشته ، گذشته و قرار نيست دوباره تکرار بشه… ولي وجودش رو باور داشته باشيم و انکار نکنيم.:loser