هميشه وقتي مورد حسادت ديگران واقع ميشم و دلم از حرف يا عملشون ميشکنه ميشينم با خودم فکر ميکنم و به اين نتيجه ميرسم که از اين رفتارشون نسبت به خودم بايد خوشحال هم بشم:tounge مخصوصاً تو وضعيت فعليم، نشون دهنده اينه که ببين هنوز چه پونها و ويژگي هايي دارم که افراد رو تشويق به حسد ورزيدن ميکنه.:smug
افرادي که بزرگترين نعمت يعني سلامت رو در اختيار دارن و به فردي که اونو از دست داده حسادت ميکنن پس ديگه جايي براي غصه خوردن نميمونه.
از دنياي حقيقي که بگذريم ميرسيم به دنياي مجازي و باندبازيهاي مخصوص خودش از ابتدايي که شروع به نوشتن کردم سعي کردم سرم تو لاک خودم باشه و تو جناح هيچ فرقه ايي قرار نگيرم تا اينکه شماره خوانندگان خودم بالا رفت و تعداد کامنتها زياد و زيادتر شد جوري که ناخواسته خودم شدم يه پا قطب ( البته سر دسته دارندگان مشکلات جسمي!) از طرفي هم خوب بود هم بد.
خوب بود واسه اينکه حرفم برو داشت و ميتونستم بچه ها رو زير چتر حمايتي عاطفي خودم بگيرم و به نوعي الگو بشم براشون در مواقع سختي چه سالم چه بيمار يادم بيفتن و ببينن هنوز آدمي گوشه اين دنيا وجود داره که با همه مشکلات جسميش داره ادامه ميده و سخت بود از اين جهت که وقتي شناخته شده ايي و ديگران رو حرفت حساب ميکنن و حتي الگو بر ميدارن مسئوليتت در قبال اونا بالا ميره و ناخواسته ممکنه با حرفي يا اشاره ايي بيجا به اشتباه بندازيشون.h
سواي اين صحبت ها بخاطر معروف شدنت تو وبلاگستان افرادي که هميشه چشم ندارن موفقيت ديگران رو ببينن خواه ناخواه جذبت ميشن و زوم ميکنن براي خالي کردن عقده هاي روانيشون.:loser
از ابتدا خيلي ساده و راحت و روان بدون هيچ پرده پوشي از عشقم نوشتم از احساسم و از سرويس هايي که بهم ميده ميدونستم که با اينکارم حسادت اون عده قليل رو برمي انگيزم ولي اصلاً در قبال اون جمعيت کثيري که روحيه ميگرفتند يا طيف جووني که بدين وسيله الگو صحيحي پيش روشون داشتن و راه سالم عشق ورزيدن بدون هيچ توقعي رو مي آموختن يا طيفي که چند تا پيرهن بيشتر پاره کرده که ميديدن هنوز عشقهاي اين چنيني از بين نرفته، هيچ بود.
همه اينا سبب شد بشم سيبل هدف يه عده از خدا بي خبر که يا از روي عمد خودشون رو بهم بچسبونن و بعد با يه جنگ زرگري راه انداختن بخوان مورد توجه واقع بشن و بازديد کننده واسه خودشون جمع کنن ( البته اين ديد مثبت به اينکاره) و ديگه فکر نمي کنن با اين کارشون و زدن تهمت هاي بي اساس و توهين هاشون چه خراش عميقي ممکنه رو قلب طرف مقابلشون باقي بذارن و حتي يک لحظه هم فکر نمي کنن که با يه آدم متفاوت با بقيه حداقل از نظر جسمي طرفن و ممکنه اينکار بچه گانه و برگرفته از يه بخل و حسد بچه گانه چه ضررهاي جبران ناپذيري رو جسم طرف مقابل باقي بذاره.
از شما ميپرسم آيا چهار تا کامنت بيشتر ارزش اين همه رو داره؟ اگه آره همه اين نظرات مال شما جاش سلامتيتتون رو بديد لطفاً.:teeth
يه عده ديگه اومدن با مظلوم نمايي و مريض نشان دادن خودشون فکر کردن ميتونن تو دنياي وبلاگ موفق باشن حرفم با اين دسته آدمها فقط همون پيشنهاديه که در بالا گفتم و صدافسوس متاسفم براي اين افراد که چنين نعمتي را به چنين موفقيت کوچکي ميفروشن.
عده آخر هم که سعي ميکنن با انواع کامنت ها يا ايميل هاي مسخره و توهين آميز يا جلب توجه کنند يا حرص نويسنده وبلاگ رو در بيارن و با کوچک نشون دادن اون عقده دل حقيرشون رو باز کنن.
نوشته قشنگي تو يکي از وبلاگها خوندم که به دلم نشست و تقديمش ميکنم به شما:

Continue Reading »