“سلام ویولت جان
قبل از هر چیر خواستم پیشنهاد بدم اسم وبلاگتو بجای دل مشغولی های من و ام اس بذار ویلت و دل مشغولی های دیگران چون دیگه هر کی مشکلی داشته باشه میاد اینجا مطرح میکنه ومنتظر جواب دیگرانه تا به کمک اونها حل کنه مشکلشو. یکی خود من که چندین بار برات نوشتم اما پاک کردم و نفرستادم اما دیگه واقعا مستاصل شدم و خواستم ببینم نظر شما و سایر دوستان چی هست. ماجرا بسی طولانی است اما سعی می کنم خلاصه بگم و منتظر راهنمایی شما و سایرین هستم.
دختری هستم ۴۰ ساله مجرد با تحصیلات دانشگاهی و کاری آزاد که درجنوب کشور هستم .یکسال پیش در سفری که به خانه خواهرم در تهران داشتم با خانمی آشنا شدم که ایشان برادرشان را که در آمریکا هستند را برای ازدواجبه من معرفی کردند.و منهم قبول کردم که آشنایی اولیه صورت گیرد و بعد از اینکه با آن آقا که اسمشان را بگذاریم رضا، صحبت کردم ایشان را مناسب تشخیص دادم و موضوع را با خانواده مطرح کردم. در اولین برخورد مادرم (زنی سنتی و با عقاید قدیمی) بدون هیچ شناختی و تنها بخاطر دوری راه و سن رضا که ۵۵ سالشون هست مخالفت کردند اما بقیه اعضای خانواده مخالفتی نکردند و اگر هم مخالف بودند صرفاً بخاطر مادرم بوده که ایشان ناراحتی قلبی و ریابت دارند. اما من چون میدانستم که نظر مادرم صرفاً احساساتی است و نه منطقی با رضا قراری گذاشتیم که ترکیه همدیگر را ببینیم و باخواهر و برادرم برای دیدن ایشان رفتیم و ایشان را بسیار موقر و با شخصیت و بسیار مهربان دیدم و قتی برگشتیم مادر من همچنان مخالف بودند و من چند ماهی صبر کردم و بزرگترها با ایشان صحبت کردند که نظرش را عوض کند اما نشد که نشد. (چون دلم میخواد ازدواجم با رضایت مادرم باشه)
(ویولت جان اگر من دلایل مادرم رابگویم واقعاً بسی خنده دار خواهند بود و ممکن است به عقل مادرم شک کنید واسه همین من یک نمونه آنرا می گویم که مثلا ایشان می گویند که این آقا شکم بزرگی دارند که خدا شاهد است که اینگونه نیست) بگذریم
من چون دیدم واقعا مادرم دلیل قانع کننده ای ندارد بعد از ۶ ماه به رضا گفتم که کارهای مقدماتی مربوط به دعوت نامه و مصاحبه را انجام دهد تا هنگام جواب از اداره مهاجرت، خدا کریم است و شاید مادر قبول کند. بنده خدا هم گفتندباشد . در این مدت عمو، دایی و چندنفر دیگر با مادر صحبت کردند اما مرغ مادرم یک پا دراند و همه اش حرفهای تکراری یکساله را پیش می کشند که هیچکدام ارزشی از نشر کسی واقعا ندارند.
حالا سوال من این هست که آیا در سنی که من هستم و با توجه به اینکه مادرم زنی سنتی با عقاید خشک هست لزوماً می بایست به حرف ایشان گوش بدم ؟ با توجه به اینکه این آقا در این یکسال که با هم صحبت میکنیم واقعا نشان دادند که چقدر خوب و مناسب هستند و در این سن من نمی خواهم که این شانس و موقعیت را از دست بدهم. اینرا هم اضافه کنم که من عشق خارج ندارم و فکر نکنید که بخاطر اینکه در آمریکا هستند قبول کردم چون بعد ازدواج و بازنشستگی ایشان، اصلاً قرار نیست در آمریکا بمانیم.بهرحال تا یکی ۲ماه دیگر من وقت مصاحبه دارم و تا کنون کسی نتنونسته مادرم و راضی کنه. شما ویولت عزیز و سایر دوستان لطفا به من بگید جای من بودید چه تصمیمی می گرفتید؟آیا بدون رضایت مادر اقدام به ازدواج می کردید؟آیا سعی می کردید به هر قیمتی شده اونو راضی کنید؟ یا اصلاً قید ازدواجو می زدید؟ ممنون میشم که این مشکل منو در وبلاگ بذارید تا از نظر سایرین هم بهره مند بشم.
اینو هم در آخر بگم که من از خوانندگان خاموش قدیمی شما هستم و یک دختر متولد اسفندی که مثل شما عاشق رنگ بنفشم و گل بنفشه.
شاد باشی عزیزم”

____________________
ویولت:
اگه از دید خودم بخوام بگم خیلی مشکل بچه گانه ایی ه و اصلا ارزش مطرح کردن نداره.چون خاص نیست و مشکلیه بین صد مشکلی که دیگران هم باهاش مواجهند به نوعی و به زعم من در این سن خیلی بچه گانه فکر می کنی…
ولی اگه بخوام از دید خودم قضاوت نکنم…خب اینم یه مشکل و گره بعضا ناگشودنی ه از دید شما و یه مشکل لاینحل، که من حق ندارم کوچیک فرضش کنم و قضاوت.

به نظر من به شخصه اگه عقل سلیم خودت میگه اون آقا خوبه و دلایل مادرتون بی پایه و اساس و در حد چرا آب تو تلمبه است؟چرا گوشکوب قلمبه ست؟هست… ازدواج کن.

دختر خوب آخه اینم همه پرسی می خواد؟

پ.ن: دوستان عزیز همینجا تذکر بدم که از این به بعد مشکلات خاص به زعم خودم رو فقط مطرح می کنم…اگه مشکل سختی از دید خودتون رو مطرح نکردم لطفا دلخور نشید و بذارید به حساب چهار دیواری،اختیاری.

پ.ن2:کامنت دونی پست پایین بازه برای بحث و دریافت کامنتهای درخور و لاغیر.