حدودا دوهفته پیش عروسی برادرم بود و منم حسابی درگیر باضافه اینکه خاله جاتم!!! از اون سر دنیا اومدن و بالطبع ما هم درگیرتر…بعد مراسم ،پاگشا بازیها شروع شد و ماهم درگیرتر و درگیر تر…حالا تو این هاگیر واگیر یه سرماخوردگی مبسوط به من اضافه شد که دیگه شد نور علی نور.

از قبل که خودم تصمیم داشتم ننویسم،با شرایط پیش آمده هم شد،کور از خدا چی می خواد؟

ولی وقتی محبتها و کامنتهایی از ین قِسم رو می بینم،فک می کنم باید استراحت کنم و نیروم رو جمع کنم برای آغازی دوباره،هرچند سخت…

دوست عزیزی برام کامنت گذاشته:

”

سلام

من بعضی وقتها اینجا رو میخونم
برداشت من اینه که خیلی از افرادی که به نحوی تو زندگیشون به مشکل برخوردن حالا چه روحی چه جسمی با خوندن مطالب اینجا و نحوه برخورد شما با مسائل روزانه ، یه جورائی امیدشون به زندگی بیشتر می شد و با روحیه بهتری زندگیشون رو ادامه بدن

درسته که این وبلاگ یه چیز کاملا شخصیه و کاملا متعلق به شماست ولی تو پربار کردنش خیلیها مشارکت داشتن

بهتره یه نظر سنجی انجام بدین و بعدش تصمیم بگیرین
اینطوری به شعور همه خواننده هاتون احترام گذاشتین

مساله بعدی اینه که من در کمال احترام به شما ، حاضرم با کمال میل هزینه شارژ این وبسایت رو تقدیم کنم تا کمکی بشه به نیازمندهائی که اینجا رو میخونن و امید می گیرن

قطعا افتخار بزرگی هستش که آدم فقط برا خودش نباشه و بخشهائی از وجودش برا دیگران باشه

قطعا بخشهای خوبی از شما اینجاس که روشن کننده راه خیلی ها هستش

( شرمنده که خیلی واضح نتونستم منظورم رو بنویسم ، آخه تایپ کردن با کیبوردی که لیبل فارسی نداره یه خورده سخته برام و یه چیزهای دیگه …. )

شاد باشید و شاد کام”

پ.ن: بازم ممنون محبت تو دوست بزرگوار هستم و سپاسگزار پیشنهادت…ولی فعلا تا آخر سال ۲۰۱۴ وبلاگ و هاست رو شارژ هزینه کردم و مشکل مالی ندارم.