“ویولت عزیز سلام
این پستت دقیقا سؤالی بود که ۲-۳ ماهیه شدیدا ذهن منو به خودش مشغول کرده..اینکه من الان دارم خیانت میکنم؟؟!..من یه زن متأهلم،حدود….. که ازدواج کردم،قبل از ازدواجم ….. با یکی اینترنتی دوست بودم،۳-۴ بارم همدیگرو دیدیم،خیلی دوسش داشتم ولی به دلایلی نشد باهم ازدواج کنیم..بعد از ازدواج با همسرم شدیدا مشکل داشتم،چندین بار خیلی جدی تصمیم گرفتم ازش جدا بشم ولی همسرم به هیچ عنوان حاضر نیست طلاقم بده چون میگه بدون من میمیره!..میدونی همسر من حتی تا بعد از عروسیمون رابطه ای با من نداشت!..معذرت میخوام انقدر صریح میگم ولی انتظار داشت من همیشه ارضاش کنم معمولا با دست!..همیشه همه چیز یک زن براش چندش آور بوده،البته الان خیلی بهتر شده ولی من همش احساس میکنم برای اینکه منو ازدست نده داره تظاهر میکنه که تغییر کرده وگرنه حالش از همه چی بهم میخوره…اولین باری که تصمیم جدی به طلاق گرفتم یک سال بعد از عروسی بود..برای دوست اینترنتی سابقم پیغام گذاشتم که دارم جدا میشم..بعدش دیگه ۴-۵ سال ازش بیخبر موندم تا …. پیش که اتفاقی تو خیابون دیدمش..و عشق گذشتم شدیدا تازه شد..ازم پرسید جدا شدی؟! گفتم:آره!..نمیدونم چرا اینو گفتم..الان چند وقتی ه باهاش چت میکنم و بهش ایمیل می زنم..اونم شدیدا ابراز پشیمونی میکنه از گذشته که چرا باهم ازدواج نکردیم..از طرفی خودشم الان ازدواج کرده ولی اونم یه ازدواج مشکل دار..اون دلش میخواد ارتباطمون نزدیکتر بشه!..خوب مسلما من این یکیو هیچوقت قبول نمیکنم ولی از طرفی احساس میکنم الان دیگه نمیتونم همین ارتباط اینترنتیو باهاش ازدست بدم..الان واقعا احساس درموندگی میکنم..از طرفی من متاهلم(اگرچه به ظاهر متاهلم!)..در راطه با همسرم با اینکه در حق من خیلی ظلم کرده احساس میکنم دارم بهش خیانت میکنم..حتی احساس میکنم به دوست اینترنتیمم دارم خیانت میکنم چون بهش نگفتم متاهلم!..در رابطه با همسر اون هم احساس عذاب وجدان دارم…اصلا نمیدونم دارم چه غلطی میکنم..”

ویولت:تو جسارت کردی و مشکل رو بیان کردی،این مشکل حاد،زیر پوست شهر ماست که افراد سعی می کنن با بی توجهی و حتی انکارش، مثلا حلش کنن.

خب خودت هم می دونی که ازدواجت و ادامه ای پیوند غلط کار اشتباهی ه… ولی خب جدا شدن بخاطر تفکر همسرت هم کاری تقریبا نشدنیه.

تو این مورد خاص من تو به شخصه رو خیلی گناهکار نمی دونم و نمی تونم اسم خیانت رو کارت بذارم… کار تو از سر هوس نبوده بلکه ارضا یه حس طبیعی ه که حقته داشته باشیش.و دیگری و دیگران ازت سلب کردن.

راستی، فک نمی کنی همسرت بیماره؟ بخاطر وسواس شدیدشه که نمی تونه ارتباط جنسی برقرار کنه و شاید اگه تحت معالجه قرار بگیره این مشکلش حل شه… هرچند می دونم اکثر آقایون خیلی براشون سخته قبول کنن که مشکل دارن و بیمارن و باید درمان شن… بلکه ترجیح میدن تو همون کثافتی که احاطه شون کرده غوطه بخورن ولی اسم بیمار رو یدک نکشن.

wow نظر دادن خیلی کار سختیه…. شمای نوعی چی به نظرتون میرسه؟

اضافه شد:

جوابیه تکمیلی خانوم مورد بحث در این پست

ما پیش تمام روان پزشکها و روانکاوهای معروف تهران رفتیم..آخرین نتیجه ای که گرفتم گفتند:خانوم واقعا میخوای با این زندگیت چیکار کنی؟(منظورشون این بود که فایده ای نداره)،من خیلی خوب میدونم که همسرم مشکل داره البته یه مشکل روحی، ولی متاسفانه بندرت دیدم تو ایران کسی با مشکلات روحی-روانی که ریشه در دوران کودکیش داشته بطور قطع درمان بشه،در پاسخ به خانومی که پرسیدند من باکره هستم یا نه،مطمئنا نه،وگرنه خیلی راحت تر! میتونستم جداشم،اغراق نکردم اگر بگم هیچ خاطره خوشی از زندگی مشترکم ندارم،نمیدونم تاحالا به چندتا دختر! اینطوری توهین شده وتحقیر شدن،اینکه شب عروسیت شوهرت حتی بهت نگاه نکنه و تا ۱ سال اتاقشو ازش جدا کنه،اینکه مدام به خودت شک کنی که شاید تو مشکل داری،شاید زشتی(برخلاف نظر دیگران)،شاید با بقیه فرق داری……تحقیر شدن یک زن اون هم به این شیوه چیز کمی نیست،من بارها از همسرم خواستم طلاقم بده،بارها قهر کردمو از خونه رفتم،ولی انقدر بهم التماس کرده و انقدر خودشو کوچیک کرده و انقدر گذشته ناراحت کنندشو برام تکرار کرده تا مجبور شم از سر ترحم(به خودشم گفتم) به زندگی باهاش ادامه بدم،البته اینم بگم همسرم به هیچ عنوان طلاقم نمیده،تو این کشور هم دیگه خودتون می دونید آخرش به نفع کیه!…در مورد اون آقا هم باید بگم همسرش مدتها بخاطر مشکلات روحی بستری بوده..و خوب آدمهایی اینچنین مثل همسر من و همسر ایشون آدمهایی به شدت آسیب پذیرن همیشه به شریک زندگیشون شدیدا وابسته میشن..و سخته که بخوای اینجور وقتا فقط به خودت فکر کنی،چون ممکنه پیامد وحشتناکی داشته باشه…راستی اینم بگم هنوزم که هنوزه ۹۰% وقتا اتاق همسرم از من جداست…