يک نوشته از استنباط خودم روي نوشته قبلي ميگذارم چون ظاهرا خيلي گنگ و نامفهومه.
اين مسئله پرايوسي تو روابط به نظر من يک پديده نو ه که چون درست هم تعريف نشده مي تونه استفاده ابزاري ازش بشه و يا به نوعي ماسماسک يک رابطه و هر نادرستي رو ربط بديم به دخالت در پرايوسي همديگه.
قبول دارم که هر انساني يه خصوصي هايي براي خودش داره که حتي همسرش هم حق دخالت درش رو نداره. مثلا تو دلت مي خواد ماهيانه يک کمک مالي کوچيک به خانواده ات بکني که در عين حال انجام اينکارهيچ تفاوت و فشاري به خانواده اصليت هم وارد نمي کنه. دليل نداره اگه فکر مي کني گفتن اين حرف حساسيت همسرت رو بر مي انگيزه يا ارزش خانواده و حرمت اونها رو زير سئوال ميبره، به همسرت چيزي در اين مورد بگي.
يک کم اگه دايره رو تنگتر کنيم و به روز تر! مثلا همين ايميلها. به نظر من دليلي وجود نداره که بخواي خودت رو عسل کني! و واسه اينکه نشون بدي چقدر باحالي پسورد تمام جيک و پيک زندگيت رو در اختيار همسرت قرار بدي. خودت بهتر از هرکسي مي دوني که يک ايميل که از نظر خودت ممکنه هيچي نباشه و تو حد و حدود روابطتت رو بهتر از هرکسي مي دوني، ممکنه چه برداشت و حساسيتي در طرف مقابلت ايجاد کنه. اگه هم بخوايم بگيم اصن چرا بايد يه همچين نوشته و ايميلي داشته باشي؟ به نظر من بي انصافيه. چرا وقتي يک نفر که ازدواج ميکنه خودش رو از تمام فان ها و تفريحات و خوشمزگي هاي! بي خطر که هيچ لطمه ايي هم به رابطه اصلي نميزنه محروم کنه؟ و با در اختيار گذاشتن پسورد اين دنياي خصوصي، اونجا رو هم از خودش گرفته و عملا تعطيل و سر و پا در خدمت خانه و خانواده بدون وجود هيچ روزني از تنوع و سوپاپ اطمينان تا لحظه ايي که بترکي از اين همه عادت و روزمرگي و بزني همه چيز رو خراب کني.
حالا اگه توازني بين اين دوطرف از لحاظ اين طرز تفکر و داشتن آزاديها نباشه ميشه زندگي پايين و فرياد اينکه اون به کار و موسيقي و… خودش ميرسه و اين وسط اوني که داره مي پوسه و داغون ميشه، منم!!!!
خوب خانم جان تو هم پرايوسي خودت رو داشته باش چون وقتي دوستي 5 سال طول کشيده و بعد هم به ازدواج ختم شده حتما قابليتهاي خوبي داشته . زندگيت رو بکن و اينقدر ريز نشو رو کارهاي اون بنده خدا و گير نده تا احساس مغبون و متضرر رابطه رو نداشته باشي.
اين نظر من ه اصراري هم ندارم تو نوعي قبولش کني.