من فعلا بيمارستان نميرم چون دچار يه ويروس وحشتناک شدم و به قول دوستي از اونجاييکه کار من مي ر*ينه به هرچي سيستم دفاعي، فعلا با اين ويروس کثيف حادث شده معذورم از هرچي کار ر*يدماني به سيستم دفاعي!.
ديروز بعد اينکه دکتر معاينه ام کرد يه فقره سقوط اعجاب انگيز داشتم با مقدار متنابهي کبودي و شرمساري بابت يورش افراد، من جمله دکتر جان به سمتم!…ناهار رفتم بيرون و وقتي برگشتم خونه يه چرت کوچولو زدم. ساعت حدود 5:30 بود که بلند شدم و احساس کردم حالم خوب نيست… ترجيح دادم برم پايين توي اتاق خودم. بعد گذاشتن نوشته قبلي، احساس کردم سرم به دوران افتاده و به شدت گرممه.نوت بوک رو گذاشتم کنار و دراز کشيدم رو تخت. احساس مي کردم همه چيز تو سرم ولِ و با هر حرکت چپ و راست کردن سرم تمام محتويات مغزم از اينطرف ميريزه اون طرف!! داشتم الو مي گرفتم و با يک ورق کاغذ تند تند خودم رو باد ميزدم… تا حالا به اين وضعيت دچار نشده بودم،تمام تنم رو دونه هاي درشت عرق پوشونده بود و چيک چيک سُر مي خورد و مي چکيد رو تشک!! فکر کردم حتما مي خوام بالا بيارم که اينقدر عرق بهم نشسته. ولي يه مشکل ديگه هم وجود داشت، روده هام داشت بهم مي پيچيد و نشون از بيرون روي داشت! اي خدا ادرار هم داشتم! با اين وضعيت به توالت نمي رسيدم. بايد بالا مي آوردم…رو تخت نشستم و تو اون حالت گيجي و هولي ثانيه هاي قبل بالا آوردن!! ملافه رو از روي تخت برداشتم و گوله کردم زيرم و چيپس داخل کيسه رو خالي کردم رو زمين و کيسه روگرفتم جلو دهنم و….
هنوز جاي اميدواري بود،ادرارم با همه زور زدنم براي بالا آوردن، ول نشده بود. از جام بلند شدم برم سمت دستشويي ولي سرم کاملا دوران داشت و چشمام سياهي ميرفت و عرق از سر و روم ميچکيد.
وقتي رو توالت نشستم، عق ميزدم و بالا مي آوردم و از پايين هم بيرون روي! خودت مي توني تصور کني حال نَزارم رو.
سرم رو گرفتم زيرآب شير، يکم حالم جا اومدم.کليد رو از روي در برداشتم و دراز کشيدم،آب يخ تو يخچالم تموم شده بود،زنگ زدم بالا به مامان شرح حال مختصري دادم و طلب آب خنک کردم…مامان خواست شب پيشم بمونه ولي بهش اطمينان دادم هر اتفاقي بيفته بهش زنگ ميزنم و روونه اش کردم بره بالا…داشتم بيهوش ميشدم… نميدونم چقدر گذشته بود که از لرز بيدار شدم.طوريکه فکم بهم قفل شده بود و با فشار دست آزادش مي کردم.توان اينکه دستم رو ببرم بالاي سرم و تلفن رو بردارم و به مامان زنگ بزنم رو نداشتم… بي خيال فوقش مي مردم ديگه!…بعد لرز تب کردم و عرق ريزون و بالاخره بيهوش شدم تا صبح ديرِ فردا که مامان اومد سر وقتم و باز عُق ولي اينبار خشک چون چيزي تو معده نداشتم براي بالا آوردن.
برادرم اومد بغلم کرد و برد بالا و بازهم نيمه بيهوش بودم تا الان که دارم با نت بوک روي پا براتون تايپ مي کنم.
صبح با دوستي تماس داشتم که همسرشون پزشکه، دهنم رو باز کردم و اولين علامت رو گفتم-سرگيجه- بقيه اش رو خودش گفت و گفت يه ويروسه، من ديروز حداقل 15 بيمار با همين علامت داشتم. گفتم آخه من با کسي تماس نداشتم! گفت کافيه بيرون توالت رفته باشي!،که خب اينم کار هميشگي منه و گفت با ويروسي که تو بدنته اصلا صلاح نيست پالس(کورتن تراپي) بگيري.
پس فعلا خونه ام … تا با دکتر خودم هم مشورت کنم .
الان که بيشتر فکر مي کنم به نظر ميرسه من اين ويروس رو تو بدنم داشتم که اينقدر علائم جسميم به سبب بيماري خودم بد شده بود و با زميني که خوردم و برام مثل شوک عمل کرد، ويروس فعال شد…بايد فرضيه ام رو به دکترم بگم.
پ.ن: دوستي و عشق اميد مجددا همه رقمه بهم ثابت شد بخصوص تو اين دوروز که بعدا در موردش مي نويسم…تايپ همينها هم نزديک به 2 ساعت طول کشيد و خسته ام کرد بايد دراز بکشم…