آقاي بوترابي، خواستم به اين وسيله ازتون تشکر کنم.
مهم نيست اصن که بشه يا نشه … براي من اين خيلي اهميت داره که من رو باور کرديد و خواستيد که از اعتبارتون خرج کنيد.
ديروز تمام تلاشم رو کردم که شخص پيش روم که کم آدمي هم نبود تو صنف خودش … باورم کنه. همانجور که شما باور کرديد.
سعي کردم ثابت کنم که لياقت اعتبار شما رو دارم و حتي … من هم واسه خودم کم آدمي نيستم … ميدونيد هميشه بر اين باور بودم و هستم ، زمانيکه خودت رو عاشقانه دوست داشته باشي و قبول داشته باشي … ناخودآگاه اين حس رو به طرف مقابلت هم انتقال ميدي که تو هم بايد من و دوست داشته باشي و بهم احترام بگذاري.
برام جالب بود که بخاطر موقعيت خاص فيزيکيم از دفترشون خارج شدن و تو پارک محل با هم صحبت کرديم و در قبال عذرخواهي من بابت اين مسئله خيلي راحت گفتن شما سبب شديد که ما مجبور باشيم به خودمون اجازه بديم تا هوايي بخوريم!
فکر کنم تا حالا تو زندگيم اينقدر يه بند حرف نزده بودم و از هر سکوت ايجاد شده در فاصله بحث ها حداکثر استفاده رو مي بردم که متکلم وحده بشم … فکر مي کنم تحت تاثير قرارشون دادم هرچند که در ابتداي صحبت گارد گرفته بودن يه چيزي تو اين مايه ها که اي بابا باز يکي که التماس دعا داره.
با يک جمله ام خيلي حال کردم، گفتم: زن بودن تو اين جامعه خيلي سخته، سخت … وقتي مطلقه باشي باز هم سختر ميشه، اينکه بخواي سالم زندگي کني … حالا علاوه بر اينها بيمار هم باشي … ديگه بايد با چنگ و دندون خودت رو ثابت کني و بگي من رو بشناسيد به عنوان يک انسان و نه يک زن مطلقه بيمار.
از جسارتم خوشم اومد تا حالا اينقدر با اطمينان و اعتماد به نفس جلوي چندنفر و بعضا غريبه صحبت نکرده بودم … تمرين خيلي خوبي برام بود … هميشه اتکام به اميد بوده و وجودش بهم اعتماد به نفس ميداده … ديدم تنهايي هم مي تونم از پسش بر بيام و موضع ام همچنان موضع قدرت باشه … با چهار نفر غريبه حرف بزنم هرچند غير همجنس با سنبه ايي پر زور از لحاظ اجتماعي … بگم من هم هستم، به من هم گوش بديد.:eyelash
پ.ن: ممنون از همه شمايي که ديروز وقت گذاشتيد و به حرفهای من گوش داديد.:love … و ممنون از بدن نحيفم که با اون شرايط، بازی در نياورد و اجازه داد 5 ساعت تحمل کنم و تحمل بشم.
پ.ن:رضا و روح الله از شما هم خيلی ممنونم …