دو روزه يک قرص ديگه رو شروع کردم . بعد تزريق سلول هيچ دارويي روي بدنم جواب نميده- قبلا هم جواب نمي داد ولي حالا بيشتر- عارضه ايي که شديدا اذيتم مي کنه، بي حوصلگي و عصبانيتهاي وقت و بي وقته. به شدت آستانه تحملم اومده پايين و حوصله کمترين ناملايمتي رو ندارم.
آخر هفته با دوتا دوست خوب ديگه رفتيم تفرجگاه. قبلش حالم خيلي بد بود و اميد اصرار داشت که زنگ بزن و قرارمون رو کنسل کن ولي اينکار رو نکردم چون اکثر روزهاي من همينه و اين ديگه جزوي از زندگي من شده اگه قرار باشه با اين چيزا جا بزنم رسما ديگه هيچکاري نبايد انجام بدم و بايد دراز بکشم رو به قبله.
وقتی سر ساعتی که با بچه ها قرار داشتیم به محل قرار رسیدیم، رگبار و باد شدیدی گرفت که فکر کردیم شاید نتونیم به تفرجگاه موردنظرمون رفته و مجبور بشیم به یه رستوران سرپوشیده بریم، ولی از اونجائیکه به قول امید دلمون پاک بود:teeth، خیلی زود هوا مطبوع شد و به جاییکه می خواستیم رفتیم.
هرچند اکثر زمان رو تو حالت هپروت بودم و چيز زيادي براي نوشتن يادم نمياد … فقط محيط با صفا و موسيقي زنده و نم باروني که از لابلاي برگها مي ريخت رومون رو خوب يادم مونده و اون هندونه هاي غلتان تو حوض فواره دار.
موقع رفتن همونطورکه گفتم حال و روز خیلی خوبی نداشتم ولی توی اون 3-2 ساعت بر اثر هوای تمیز و خنک و همنشینی و همصحبتی با دوستان خوبم و اون پسربچه واکسی و مرد عروسک فروش حالم به قدری خوب شدکه برگشتنی تا دم ماشین خودم اومدم.
یه چیزه دیگه: پسرک کوچولویی که سی-دی می فروخت و وقتی امید ازش پرسید: شام خوردی؟ با متانت و خجالت خاصی گفت: بله . ولی وقتی بهش کمی از غذامون رو دادیم زیرچشمی دیدم که با چه ولعی داره اونو می خوره. کاش می شد یه فکری به حال همه “بچه های کار” کردh
اینم هندونه های غلتانی که گفتم:tounge:

گربه ها هم طبق قرارداد نا نوشته، فيضشون رو بردند.:smug



پسر بانمک واکسی



خیلی با نمک بود،شاخ رو سرش هم خاموش و روشن ميشد

دلم نيومد اين عکس رو نذارم.
اينم يک کادو تولد زود هنگام از يک دوست عزيز …به موهاي عروسک دقت کنيد تو حالت عادي، نرمال و طبيعيه و به سرش چسبيده ولي وقتي بيچاره رو ميزني تو گوشش موهاش سيخ ميشه ميره هوا!!!!…. خيلي با نمکه.از همون آقا شاخداره خريداری شده.

قبل از تو گوشی خوردن



بعد از تو گوشی خوردن:tounge