بدبختي نيست؟ نه بتوني بشيني نه وايستي! h
از اول که قدرت زياد وايستادن نداشتم و تکليفم با اين قضيه روشن بود ولي الانم مشکلي به مشکلات ديگه اضافه شده و اونم اينه که وقتي يه مدت بشينم مثلا بيشتر از نيم ساعت مفاصل و زانوهام آنچنان خشک و غير قابل انعطافي ميشن که مجبورم با عذاب اليم خودم رو چند قدمي بکشم اونطرف تر.
اين مشکل بخصوص وقتي پشت کامپيوتر ميشينم خودش رو ظاهر ميکنه در حاليکه صندلي کامپيوترم استاندارده و صندلي عادي مثلا مال ميز ناهارخوري نيست.
هرچي ماهيچه ها و زانوم رو ورزش ميدم و روغن مالي ميکن فرقي تو اين خشکي ايجاد نميشه که نميشه.
شما چنين تجربه ايي داشتيد و تونستيد حلش کنيد؟ اگه بله چه جوري؟


ديشب برنامه کوله پشتي مصاحبه با خانم بهاره هنرپرور بود که قبلا هم خبر موفقيت جهانيشون رو تو همين وبلاگ اعلام کرده بودم ايشون با پدرشون تشريف برده بودند … پدري که با تعريف هايي که شد تو لحظه لحظه زندگي دخترش حضور داشت و چون کوه پشتش ايستاده بود تا با خون دل به اين مقام برسونتش … دختري که شايد در نگاه اول و در بدو تولد با نارسايي مادرزادي که به همراه داشت از ديد اکثر آدمها انگل و مزاحمي بود براي خانواده و حتي خودش … وقتي فرزاد حسني از پدر سئوال کرد که حستون چي بود وقتي بهتون گقتن بچه با نقص به دنيا اومده؟ … لبخندي زد و گفت با خودم گفتم پای خدا به خونه ما باز شد.
حتي الانم که دارم حس و تعبير قشنگ اين پدر رو مي نويسم بغض کردم … چقدر غافليم؟… چقدر قشنگتره که اينطور نگاه کنيم… وقتي خدا ناتواني و نارسايي رو به فرد و متقابل اون به اطرافيانش ميده … ما رو ميندازه تو بوته آزمايشش … و در رحمتش رو برويمون باز ميکنه … تا متجلي شه.
در رحمت رو خودش باز کرده بايد بگرديم بدنبال در نعمتش.
پ.ن: همه چيزهايي که گفتم دليل بر اين نميشه که هميشه تحمل کني و هيچ روزي بغض نداشته باشيم :loser… فقط خدايي که درد رو دادي فقط نشين نگاه کن تحمل اين درد و ناراحتي رو هم بده لطفا.:smug