به خودم شديداً تبريک ميگم چون بالاخره تونستم از رو ويلچر پاشم.:applause
اين سطور رو مي نويسم واسه يادآوري خودم و اينکه بدونم تا کدوم قعررفتم و برگشتم، بايد بيشتر برگردم به عقب که ببينم اصلاًً چي شد!
ديگه حالم به جايي رسيده بود که حتي تسکين موقت کورتن(پالس تراپي) هم رو بدنم جواب نميداد، دو نوبت آخر که آذر83 و مرداد84 بود هيچ کمک خاصي نتونست بهم بکنه و روزبروز حالم بد و بدتر ميشد ديگه رسماً سايه ويلچر رو به خودم نزديکتر احساس مي کردم با پررويي تمام ميرفتم سرکار و ديگه واسه رسيدن به ميزم اگه لازم بود از چنگ و دندون هم استفاده ميکردم وقتي آبان84 رفتم پيش دکترلطفي و وضع رو به اينصورت ديد گفت تنها راه مونده برامون تزريق نواترون( شيمي درماني) چاره نبود با تمام عوارض بدي که ازش شنيده بودم بايد قبول ميکردم تزريق انجام شد و حدود دو هفته ايي هم حالم خوب بود که جار جارش رو اينجا نوشتم ولي از اواسط دي دوباره شروع کردم به پسرفت سعي کردم طرق ديگه رو آزمايش کنم و رفتم سراغ ماساژ درماني با روغن گياهي اونم خوب بود ولي نه تو دوره بحراني که بودم، بهار و تغيير فصل هم شد قوز بالا قوز اينقدرکه بيشتر از چند قدم اونم به سختي نمي تونستم راه برم اين اواخر فاصله پيمودن بيشتر از پنجاه متر رو بايد بغلم ميکردن و اين طرف اون طرف ميبردنم :cryسعي کردم از حال خرابم چيز زيادي اينجا منعکس نکنم ، مشکل من بود بايد يه جوري حلش ميکردم.
15 بعد از عيد رو هم سعي کردم برم سرکار ولي بعد اون ديگه نمي تونستم و تصميم گرفتم يه مرخصي طولاني مدت بگيرم و به نداي بدنم بيشتر جواب بدم.
وقتي قرار شد برم فيزيوتراپي و مامان رفت که برام وقت بگيره به خانمي که مسئول اونجا بود گفت اين مسير براي دختر من خيلي زياده چه جوري بيارمش؟ اونم گفت نگران نباشيد واکر، ويلچر و تخت هست هرچي لازم باشه بهتون ميديم مريضتون رو بياريد.:confused
دم در درمانگاه با دست پاهام رو از ماشين ميذاشتم بيرون مامان زيربغلم رو ميگرفت مي شوند رو نيمکت ميرفت برام ويلچر ميگرفت با کمک اون ميشستم رو ويلچر و هلم ميداد تا سالن مخصوص فيزيوتراپي ( بعداً از احساس رو ويلچر بودن و نگاههاي ترحمناک بقيه مي نويسم) فاصله بين تخت و سالن ورزش رو هم با ويلچرطي ميکردم.:sick
تا شد چهارشنبه دو هفته قبل که مجدد وقت دکتر داشتم، دکتر بهم گفت لازمه يه پالس کورتن بگيري گفتم دکتر جان دو نوبت آخر هيچ افاقه ايي نکردها! گفت دوباره امتحان ميکنيم بعضي مواقع نواترون فاکتورهاي خوني رو جابجا ميکنه و بدن به دارويي که قبلاً جواب نميداد دوباره جواب ميده. اين شد که پالس گرفتم.
از روز اول تزريق با کمال تعجب و خوشبختي احساس کردم بهتر و سرحال تر دارم ميشم:thinking بعد تزريق دارو وقتي خواستم ادامه فيزيوتراپي رو بدم مسيري رو که هميشه با ويلچر طي ميکردم روز اول يه نصفه رفت با ويلچر رفتم و کل برگشت رو روپاهاي خودم برگشتم با چندبار نشستن و استراحت.:eyelash
روز اولي که مسئولين فيزيوتراپي منو سرپا و بدون ويلچر ديدن از دربان تا مسئول پذيرش و فيزيوتراپم بهم تبريک گفتن و برام دست زدن غرق احساس غروري بودم که فقط يکي تو وضع من درک ميکنه.:hug
امروز خودم ميرم و خودم هم برميگردم بدون اينکه جايي توقف کنم حتي سرراه يه توالت ايراني هم ميرم!!:smug
روز اول که با شعف و غرور پيشرفتم رو براي اميد تعريف کردم لايه هاي بغضش به گونه هام برخوردکرد.:love
يک ساعت بي وقفه ورزش ميکنم ورزشهاي سخت که عرق از بدنم ميچکونه امروز رو صندلي مخصوصي نشسته بودم که بايد پات رو بندازي پشت وزنه مخصوص و با روي پات وزنه رو بکشي بالا و درحالي که زانوت کاملا صافه وزنه رو تا بيست شماره نگه داري. درحاليکه با مامان حرف ميزدم اينکار را تا بيست بار انجام دادم يکهو ياد زماني افتادم که با پام نميتونستم حتي سنگيني پتو رو کنار بزنم و پام رو بکشم زيرش.:regular