همه شما کم و بيش با کتاب شاهزاده کوچولو نوشته دوسنت اگزوپري آشنا هستين اين کتاب در ظاهر براي بچه ها نوشته شده ولي به عنوان کتابي تفکر برانگيز مي تواند مورد استفاده بزرگسالان نيز واقع گردد.
سنت اگزوپري خلبان هواپيماهاي جنگنده بود که در حين جنگ عليه نازي ها در جريان يک عمليات کشته شد داستاني ديگر از او به جا مانده به نام ” لبخند ” که روشن نيست محتواي داستان تخيلي است و يا شرح برخي از زندگي خود او.
به نظرم داستان جالبي اومد براي شما هم مينويسم:
” اطمينان داشتم مرا خواهند کشت به همين خاطر خيلي ناراحت و عصباني بودم جيب هايم را گشتم تا شايد سيگاري از بازرسي آنان در امان مانده باشد، يک نخ سيگار يافتم و چون دستهايم مي لرزيد آن را به دشواري ميان لبهايم نهادم اما کبريت نداشتم آنها قوطي کبريتم را گرفته بودند.
از ميان ميله هاي سلول به زندانبانم نگريستم نگاهش از نگاهم گريزان بود چون معمولا کسي به مرده نگاه نمي کند پرسيدم:” ببخشيد کبريت خدمتتان است؟” نگاهم کرد، شانه ها يش را بالا انداخت و براي روشن کردن سيگار به من نزديک شد.
وقتي براي روشن کردن سيگار به من نزديک شد ناخواسته لبخند زدم نمي دانم چه دليلي داشت. شايد ناشي از حالت عصبيم بود شايد هم به خاطر اين بود که وقتي آدم به کسي خيلي نزديک مي شود لبخند نزدن کار مشکلي به نظر مي رسد به هرترتيب لبخند زدم. در آن لحظه انگار جرقه ايي ميان قلب هاي ما ميان دو روح انساني زده شد و مي دانم نمي خواست اما لبخند من از لاي ميله هاي زندان عبور کرد و لبخندي روي لبهاي او پديد آورد. او سيگارم را روشن کرد اما دور نشد او مستقيما به چشمانم مينگريست و همچنان لبخند ميزد.
” من نيز با لبخند به او جواب ميدادم اما حالا به عنوان يک انسان و نه يک زندانبان. او پرسيد: ببينم بچه داري؟” بله دارم اينه هاشون.” کيفم را درآوردم و با دست هاي لرزان دنبال عکس خانواده ام گشتم. او نيز عکس بچه هاي خود را به من نشان داد و درباره اميد ها و نقشه هايي که براي آنان کشيده بود صحبت کرد اشک در چشمانم حلقه زد به او گفتم ترسم از اين است که ديگر بچه هايم را نبينم و شاهد بزرگ شدن آنان نباشم چشمان او نيز پر از اشک شد.
بناگاه بي آنکه کلمه ايي بر زبان آورد قفل سلولم را باز کرد و مرا از طريق راههاي مخفي از زندان و بعداً از شهر خارج کرد…
“زندگيم را با يک لبخند باز يافتم.”
نظرم رو بعدا در مورد معجزه خنده مينويسم.