من هیچ اظهار نظری نمی کنم،تاریخ داره به روشنی جواب میده.پس خودت بخون و قضاوت کن و در آخر نتیجه بگیر که کار درست کدومه.
“تحریم انتخابات در کشورهای دیگر و نتایج آن:
در این چند روز زیاد شنیده ام که تحریم انتخابات قبلا هم در کشورهای دیگری رخ داده و از آن نتایج خوبی هم به بار آمده! وحتی یک جا هم خواندم که ای کاش من جامائیکایی بودم تا مردمم راحت تر تحریم می کردند! بد نیست که نگاهی به لیست مهمترین تحریمهای انتخابات در کشورهای دیگر بیاندازیم. که اکثرا مورد استدلال دوستان است. و پیش از تبلیغ برای آن، از نتایج تحریم با خبر باشیم:
۱.سال ۱۹۷۱ – ترینیداد و توباگو؛
انتخابات عمومی کشور؛
تحریم انتخابات توسط احزاب مخالف؛
دلیل: اعتراض به تقلب در دوره ی پیشین؛
میزان شرکت در انتخابات: ۳۳.۲ درصد؛
نتیجه : پیروزی حزب حاکم (جنبش ملی مردمی) و بدست آوردن هر ۳۶ کرسی موجود با ۸۴.۱ درصد آرا که منجر به کنار گذاشته شدن تحریم کنندگان می شد.
۲.سال ۱۹۷۳ – ایرلند شمالی؛
رفراندوم برای جدایی از بریتانیا و پیوستن به جمهوری ایرلند( ایرلند جنوبی) ؛
تحریم رفراندوم توسط حزب سوسیال دموکرات کارگر ؛
دلیل: اعتراض به تصمیم گیری بریتانیا برای ایرلند شمالی ؛
مشارکت در انتخابات: ۵۸۰۱ درصد
نتیجه : ۹۸.۱ از رای دهندگان رای به ماندن در زیر پرچم بریتانیا می دهند که تا امروز هم ادامه دارد. شکستی سنگین برای تحریم کنندگان.
۳. سال ۱۹۸۳ – جامائیکا؛
انتخابات عمومی جامائیکا؛
تحریم انتخابات توسط حزب مخالف ( حزب ملی مردم )؛
دلیل : تغییر در قانون انتخابات توسط حزب حاکم ؛
مشارکت در انتخابات : ۵۵ درصد ؛
نتیجه : حزب حاکم ( حزب کارگر) با ۸۹.۷ درصد، همه ی ۶۰ کرسی موجود را تصاحب می کند و رئیس این حزب به عنوان رئیس جمهور منتصب می شود. شکست تحریم کنندگان.
۴. سال ۱۹۹۱ – بورکینافاسو؛
اولین انتخابات ریاست جمهوری بعد از سیزده سال؛
تحریم انتخابات توسط احزاب مخالف؛
دلیل: ؟!
مشارکت در انتخابات : ۲۷.۳ درصد
نتیجه : پیروزی تنها کاندیدای موجود ( بلیسه کومپائور ) با اخذ ۱۰۰ درصد آرا. شکست تحریم کنندگان.
۵. سال ۱۹۹۲ – غنا؛
اولین انتخابات پارلمانی بعد از سیزده سال؛
تحریم انتخابات توسط احزاب مخالف؛
دلیل : معترضین، این انتخابات را “فریب دادن مردم” می دانستند.
مشارکت در انتخابات : ۲۸.۱ درصد
نتیجه : پیروزی حزب دموکراتیک ملی با تصرف ۱۸۹ کرسی از ۲۰۰ کرسی موجود با ۷۷۰۵ درصد آرا و شکست تحریم کنندگان.
۶. سال ۱۹۹۳ – توگو؛
اولین انتخابات ریاست جمهوری که بیش از یک کاندیدا قادر به حضور در انتخابات بود؛
تحریم توسط احزاب مخالف؛
دلیل : ؟!
مشارکت در انتخابات: ۳۶.۲ درصد
نتیجه : پیروزی حزب حاکم با اخذ ۹۶.۵ درصد آرا و ابقای رئیس جمهور قبلی . شکست تحریم کنندگان.
۷. سال ۱۹۹۷ – مالی؛
انتخابات ریاست جمهوری؛
تحریم توسط احزاب مخالف؛
دلیل: ؟!
مشارکت در انتخابات: ۲۹ درصد
نتیجه : پیروزی حزب حاکم و ابقای رییس جمهور “عمر کناره” با ۸۴.۴ درصد آرا. شکست تحریم کنندگان.
۸. سال ۲۰۰۰ – ساحل عاج؛
انتخابات ریاست جمهوری؛
تحریم توسط برخی احزاب؛
دلیل : رد صلاحیت کاندیداهای آن احزاب توسط دادگاه؛
مشارکت در انتخابات : ۳۷.۴ درصد
نتیجه: در زمان برگزاری این انتخابات آقای رابرت گوئه به عنوان رئیس دولت انتقالی که نظامی هم بود در انتخابات کاندید شد که رقیب اصلی اش آقای رابرت باگبو از معدود کاندیداهای باقیمانده در انتخابات بود. بعد از برگزاری انتخابات طرفداران آقای باگبو در حمایت از وی به خیابانها ریختند و او با بدست آوردن ۵۹۰۴ درصد آرا حکومت را از دست نظامیان خارج کرد. شکست تحریم کنندگان. پیروزی تنها شرکت کننده مردمی.
۹. سال ۲۰۰۲ – گامبیا؛
انتخابات پارلمانی؛
تحریم توسط اکثر احزاب مخالف؛
دلیل: ؟!
مشارکت در انتخابات : ۵۶.۴ درصد
نتیجه : پیروزی حزب حاکم با ۵۱ درصد آرا و بدست آوردن ۴۵ کرسی از ۴۸ کرسی موجود . ابقای “یحیا جامع” در پست ریاست جمهوری. شکست تحریم کنندگان.
۱۰. سال ۲۰۰۳ – گینه؛
انتخابات ریاست جمهوری؛
تحریم توسط اکثر احزاب مخالف؛
دلیل: ؟!
مشارکت در انتخابات : ۱۵ درصد!
نتیجه : پیروزی حزب حاکم با ۹۵.۶ درصد آرا و ابقای “لانسانا کنته” در پست ریاست جمهوری برای هفت سال دیگر. شکست تحریم کنندگان.
۱۱. سال ۲۰۰۵ – ونزوئلا؛
انتخابات پارلمانی؛
تحریم توسط احزاب مخالف؛
دلیل : اعتقاد به عدم سلامت انتخابات؛
میزان مشارکت در انتخابات: ۲۵.۳ درصد
نتیجه : پیروزی حزب حاکم و ابقای هوگو چاوز برای شش سال دیگر با ۶۰ درصد آرا. شکست تحریم کنندگان.
۱۲. سال ۲۰۱۳ – ایران؛
نتیجه: پیروزی ؟؟؟؟؟؟ برای هشت سال دیگر؟ “
ما هنوز صغرامون مشخص نشده پرداختیم به کبری !
شما فکر کن که اونها می رفتن رای می دادن . آیا رای گیری صادقانه بود آیا حرفشون شنیده می شد ؟ بله این تحریم وقتی نتیجه نمیده که شما ببینی رایت شمرده میشه . اونقته که رای ندادن بی حمیتیه . اما شما نمی دونی . شما به صداقتشون شک داری و چه بسا عده ای مطمئن باشن پس حضورت گرم کردن تنوره اونهاست .
[پاسخ]
۴ سال پیش که مردم تحریم نکردن و رای دادن دیدیم که چقدر به رای مردم احترام گذاشتن.
[پاسخ]
خیلی جالب بود. ولی مساله‌ای که هست اینه که در تمام این موارد نوشته شده “حزب” فلان بنابراین تحریم خب قطعا باعث پیروزی حزب حاکم میشه ولی در ایران عملا حزبی وجود نداره. منطق رای دادن صرفا برای پیروز نشدن یک کاندیدای خاص و اینکه تحریم راه اعتراض نیست رو متوجهم ولی….
[پاسخ]
ولی به قول خودتون در آخر هر کس خودش تصمیم می‌گیره کار درست کدومه.
[پاسخ]
دقیقا…و منظور منم فقط آگاهی دادن و روشنگریه و نه تعیین تکلیف
[پاسخ]
من میگم رای یعنی تایید
الان بین این کاندیدا ها کدوم رو قابل تایید میبینیم؟ من به شخصه با اطلاعات کمی که دارم هیچ کدوم رو نمیتونم تایید کنم
ضمن اینکه مشکلات فعلی ایران مشکلات حزبی نیست مشکل معیشت مردمه که فکر نمیکنم از حزب مقابل هم هرکی بیاد بتونه کاری بکنه واقعیت اینه که تا زمانی که هســــ. ته ای و این حرفها هست تحریــــــ.م ها به قوت خودش باقیه و مشکلات ما به همچنین و حزب مقابل هم توانایی حل این مساله رو نداره بنابراین با رای ندادن اعتراضمون به وضع موجود را نشون میدیم نه حزب مخالف !
[پاسخ]
ما ۴ یا ۸ سال نیست فعالیت هسته ای داریم، ۸ ساله که این فعالیت هسته ای پاشنه آشیلمون شده چون دولت مردامون تدبیر ندارن. تا زمانی که آقای روحانی مذاکره کننده هسته ای بود کسی فعالیت هسته ای ایران رو زیر سوال نمی برد بعد از ایشون ۳ تا قطعنامه علیه مون صادر شد.
تحقیق کنیم، بپرسیم. نمی شه بگیم اطلاعات ندارم پس هیچ کدوم رو قبول ندارم. باید یاد بگیریم انتخاب کردن رو. نذاریم همین صندوق رایی که از دموکراسی برامون مونده از بین بره.
رای ندادن اعتراض نیست!
[پاسخ]
مرسی بابت این اطلاعات خوب ویلی جان. اجازه میدی واسه اطلاع رسانی ازشون کپی- پیست کنم؟
[پاسخ]
حتما عزیزم
[پاسخ]
ممنونم ویولت از زحمتی که می کشی
البته من هنوزم با اکثر نظر دهندگان موافقم که این رای دادن قبل از هر چیز تایید کردن نظامه و البته من کاندیدای موجهی سراغ ندارم که بهش رای بدم
[پاسخ]
افسانه ها میدان عشاق بزرگند
ما عاشقان کوچک بی داستانیم
حسین منزوی
روزگار اسطوره ها و مردانی که برای دیگران تعیین تکلیف می کرده اند؛ گذشته است.
امروز همه به اندازه ی نقش انسانی خود مسئول پدیده های اجتماعی هستیم.
کمی به تفاوت های گذشته با امروز کافی است تا بیشتر به ارزش فردی خود در یک اجتماع پی ببریم.
گاندی ها و ماندلاها روز به روز کمتر و مادر ترزاها بیشتر می شوند.
آنجلینا جولی به افریقا می رود و توجه رسانه ها را به مشکلات آنجا جلب می کند و به سهم خود؛ یکی دو کودک مانده در آن فقر فرهنگی و مادی را بالا می کشد.
بیل گیتس بی توجه به میزان تاثیر فعالیت هایش؛ به زنان له شده در ساختار جوامع عقب مانده نظری می افکند و دستی می کشد بر بی سروسامانی آنان.
بازیکنان باشگاه فوتبالی در انگلستان؛ یتیم خانه ای در افریقا را تحت پوشش قرار می دهند…
یادم هست که در اوایل بحران سال ۸۸؛ اغلب مردم از خود می پرسیدند که آیا موسوی هم می آید!؟ آیا کروبی و خاتمی و … حرکت امروز را تایید می کنند؟… اما کم کم همه دریافتیم که خود خودمان هستیم که باید تصمیم بگیریم و سهم خود را فریاد بزنیم.
بودن ما دیگر مشروعیت بخشیدن به کسی و چیزی نیست زیرا تشت این ترفند از بام روزگار افتاده است! ما برای تفهیم این نکته که بر پدیده های اجتماعی تاثیر گذاریم؛ در این امور مداخله می کنیم… زباله ها را از کوه و رود جمع آوری می کنیم؛ برای کودکان کار و یا بی سرپرست حمایت هایی گردآوری می کنیم و… فارغ از اینکه مثلا حکومت دربرابر نابودی جنگل ها و یا بی پناهی کودکان و … ساکت است.
این حداقل ها؛ عرصه ی بازی ماست.
*****
تا چه بازی “رخ” نماید بیدقی خواهیم راند
عرصه ی شطرنج رندان را مجال “شاه” نیست … حافظ
[پاسخ]
ممنون از انجام
[پاسخ]
ببخشید ویولت جان
چرا این چیزها رو ۴سال پیش نمیگفتن؟چرا تا یک هفته ده روز قبل یک نفر از این نوشته ها بیرون نداد ؟ چرا تا همین یک ماه قبل همه میگفتن شرکت نمیکنیم؟چرا در عرض ۱۰ روز یکدفعه از این تومارها اومد بین مردم؟
فقط یک دلیل داره….میخوان مردم رو جو گیر کنن و به نفع خودشون تموم کنن همه چیزو. واقعا متاسفم برای جامعه ای که از تاریخش درس نمیگیره. اینها همه از سیاست کثیفشونه.
دارم به این نتیجه میرسم انگار حکومت وبلاگهای پربازدید رو تهدید کرده که از این چیزا بنویسن. نمی دونم.شما رای بدید ببینیم نتیجه اش چی میشه. من که رای نخواهم داد…
[پاسخ]
جمله آخرت خیلی بدبینانه بود…من بشخصه رو هنوز کسی تهدید نکرده و خودم هم تا همین یکی دو روز پیش دو به شک بودم ولی وقتی استتوس دوستانی رو خوندم که از لحاظ فکری قبولشون دارم به خودم حق دادم که تجدید نظر کنم و بیشتر فکر کنم
[پاسخ]
دوستان… این تردیدی که وجود داره باور کنین برا همه هست… من تا ۲۰ روز قبل اگه کسی اسم انتخابات می آورد هرچی ه دهنم می اومد بهش می گفتم.. همه مون کتک خوردیم.. پرونده امنیتی داریم.. رای مون با کاغذپاره یکی تلقی شد… بغض ۴ سال هنوز سر جاش هست.. حداقل برای من هنوز هست.. همه اینا درست… اما ما با رای دادن هیچی از دست نمی دیم… فوقش میان می گن حماسه سیاسی خلق کردن.. اگه شرکت نکنیم نمی گن؟ مگه انتخابات مجلس با اون ارای اسف بار نگفتن حماسه خلق کرد ملت ایران… اما با رای ندادنمون خیلی چیزا رو از دست می دیم… همون چیزی که سال ۸۴ از دست دادیم… همون چیزی که انتخابات دوم شوراها که همه با صندوق ها قهر کردن از دست دادیم.. شاید بعضی ها یادتون نباشه، اما اتفاق سال ۸۴ نتیجه قهر انتخاباتی شوراها در سال قبلش بود که نتیجه اش این شد که آبادگران با رای های ۴ رقمی و ۵ رقمی کل شوراها رو در دست گرفتن و سال ۸۴ همه شون شدن ستاد انتخاباتی کاندیدای جدید در سراسر کشور… باور کنید با رای دادن چیزی از دست نمی دیم… باز هم تکرار می کنم، فوقش میگن حماسه سیاسی آفریدن ملت، رای هامون رو هم فوقش نمی خونن… اما با رای ندادن بازنده ما هستیم، نه اونا..
[پاسخ]
ممنون از جواب خوبت
[پاسخ]
ویولت عزیزم ممنونم از تلاشی که برای آگاهی ما می کنی.
[پاسخ]
بوووس…خودمم چیز یاد می گیرم
[پاسخ]
فکر می کنم هرچه “احساس” داشتیم تو سال ۸۸ جا ماند. فراموش نمی کنم چگونه حکومتی که به ما با مهربانی لبخند می زد، یک شبه چهره در هم کشید.
هنوز دردم می آید، هنوز بغضم می آید از یادآوری آن همه شور هموطنانم که با تحقیر پاسخ داده شد.
“احساس” هایمان جا ماندند در همان ۸۸.
امروز تصمیم مان مطمئنا بر اساس “منطق” خواهد بود، برای برداشتن یک قدم هر چند کوچک به جلو. فقط “منطق”.
آقای زیباکلام هم همین را می گفت. ما گزینه دیگری نداریم.
[پاسخ]
دقیقا همینه… یه بار هم بیایم یه مشارکت سیاسی منطقی بکنیم و کاری که قلبا دوست نداریم انجام بدیم.. اخه چیزی از دست نمی دیم با رای دادن… اونا صرفنظر از عملکرد ما هر قضاوتی بخوان می کنن..
[پاسخ]
من ائتلاف روحانی و عارف را به جبهه اصلاحات تبریک میگویم و از کسانی که میخواهند رای بدهند تقاضا دارم با انتخاب درست به این دوره ۸ ساله پایان دهند البته من در انتخابات شرکت نخواهم کرد و دلیلش عهدی است که ۴ سال قبل با خون شهدای جنبش سبز بستم اما امیدوارم از میان دکتر روحانی یا قالیباف یکی رییس جمهور بشه
[پاسخ]
چه تو رای بدی چه ندی شخص موردنظر انتخاب شده و تو این و میدونی… رای تو یعنی مشروعیت دادن به اصل نظام. در واقع تو برای هیچ میری جلو. میخوای چکار کنی؟ اوضاع خوب بشه؟ برو فقط امیدوار باش قحطی و جنگ نشه…
[پاسخ]
ممنون ویولت جان بابت اطلاعات مفیدت .
[پاسخ]
ویولت جان کاش صحبتهای آقای داد و داعی رو امشب میشنیدید بعد تصمیم قاطع برای شرکت در نمایش انتخابات میگرفتید.
[پاسخ]
ببین جانم
من دیدم و شنیدم . آقای داعی که هنوز در سال ۱۳۵۷ توقف کرده اند و فقط شعار میدهند. آقای داد هم جسارت اینو ندارند بگویند در برخی موارد اشتباه کرده اند
بهتره نظر مادر سهراب اعرابی رو که فرزندشون را از دست داده اند هم بخونید و با نظرات این آقایان مقایسه کنید
[پاسخ]
یک چشم به گردابت و یک چشم به ساحل
گیرم که دل این است؛ به دریا زدن این نیست!
تو یک تن و من یک تن از این رابطه چیزی
عشق است ولی قصه ی یک جان دو تن این نیست
اگر تا دیروز چیزی دیگر می گفتیم یا اصلا نمی گفتیم؛ متعلق به دیروز است و امروز, روز دیگری است.
ولایتی ۸ سال پیش کنار رهبر مشاوری بود که ۸ سال هم وزیر خارجه اش اما تند روهایی بودند و هستند که آن شیوه گفتمان با دنیا را سست و واگرایانه می انگاشتند و طرحی نو چون احمدی نژاد را پیش می انداختند
قالی باف هم بود اما کسی شیوه ی آنها را که اقتداری همراه با حداقل ساختن بود را نوعی غربزدگی می انگاشتند. روحانی و عارف و… هم بودند.
قهر کردن ها و نیز پایداری بر سر حقی که گم شده بود؛ نظام مقتدری که گوشش را بسته بود و بی ترمز و فرمان؛ با شتاب به سمت حادثه پیش می راند را وادار کرد که اندکی تامل را در کار خود دخیل کند.
ما انتخابات نشده؛ پیروزیم… رهبری نه تنها بحث فتنه را پیش نکشید که از مخالفانش هم خواست که برای کشور قدمی بر دارند. این یعنی که من و تویی که دیده نمی شدیم و اصولا نیست بودیم را حس می کنند و باور دارند.
ما کی و کجا؛ بعد از آن تلخی های ۸۸ به رسانه ها و تحلیل های خودکامگان بها داده ایم که برای فردا که رای ما را تایید نظام خواهند خواند؛ ارزشی قائل باشیم!؟
روزی که عراق توسط امریکا اشغال شدهمه ی تحلیل گران سوریه را گام بعدی بوش می دانستند… روزگار چرخید و امروز به هر دلیلی فروپاشی سرزمینی کهن را شاهدیم که همشهری به همشهری رحم نمی کند… مبادا تضعیف بر اثر تحریم ها و تنها ماندن ایران خود رای؛ با بی عملی ما عجین شود و روزی دست حسرت به دندان بگیریم که دیراست… که کاش جلیلی یا … نمی آمد!
حق ماست که مسئولین کشور ما؛ هر چند اندک؛ آیینه ی فرهنگمان باشد… لااقل به قدر ادب در کلام و متانت در رفتار!
اثر تحریم ها ما را مانند گوزن سرما زده ی از پا افتاده ای کرده است که هیبت شاخ های زیبا و اندام برومندش هیچ گرگی را نمی ترساند… نمی دانم اما؛ جنگ را با تمام وجودم چشیده ام… آنروز هم صدام؛ ایران را فروپاشیده انگاشت و دنیا هم نادانی زمامداران آنروز ما را بهانه سکوتش کرد!
باد از مزار پاک شهیدان وزیده است
این سان که لاله ریز و گل افشان رسیده است
در چار فصل مرثیه؛ آفاق چشم مان
ابری شده است و نوبت باران رسیده است
ره توشه را ز خون عزیزان گرفته است
تا کاروان به منزل جانان رسیده است
یاران رفته؛ با خط خونین نوشته اند:
اوج ستم همیشه به طغیان رسیده است
پاکیزه دامنا! وطنا! در هوای توست
این چاک سینه ای که به دامان رسیده است
کی سر تهی شده است ز شور و زشوق تو!؟
کی داستان عشق تو به پایان رسیده است؟
حسین منزوی
[پاسخ]