“یک سری مردها هستن
تیپ های سنگین خاصی میزنن
اکثرا مشکی پوشن؛ اودکلن خاص، مثلا “لالیک” میزنن
مشروب فقط ویسکی می خورن
قهوه رو بدون شیر و شکر میخورن، تلخ تلخ!
مردهایی که سوار ماشین مشکیشون میشن
و ساعت یک شب به بعد تنها تو خیابونا رانندگی میکنن
در حالی که یه آهنگ خاص رو صدبار گوش میکنن!
همونایی که تنها کافه و رستوران میرن؛
شبها تنهایی قدم می زنن و سیگارشون رو بی تفاوت به همه چی، می کشن…
از دور که نگاهشون میکنی
ابروهاشون گره خورده تو هم، همش فکر میکنن؛
ولی وقتی نزدیک میری و باهاشون صحبت میکنی با نگاه و آرامش خاصی باهات حرف میزنن!
اینا بهترین آدمها برا درد و دلن!
همونایی که راجع به همه چیز اطلاعات دارن و نگفته میفهمن
اما این مردها یه زمان مثل بقیه مردای معمولی بودن!
اسپورت میپوشیدن، با صدای بلند میخندیدن، فوتبال میدیدن و … خلاصه عین خیالشون نبود و رنگی بودن!
تا اینکه یه روز یه اتفاقی می افته، اتفاقی که زندگیشونو عوض می کنه و اینی میشن که میبینی!
اتفاقی که براشون گرون تموم میشه،
از اون روز این مردها خیلی عجیب و خاص شدن؛
خلاصه این مردها از دور خیلی خوب و جذابند
ولی اگه بخوای وارد زندگیشون بشی، وقتی بهشون بگی دوستت دارم، غصه رو تو چشاشون میبینی…
انتظار نداشته باش بهت بگن منم دوستت دارم!
این مردها دیگه خیلی سخت اعتماد میکنن!
اگه بهشون دروغ بگی، سعی نمیکنن ثابت کنن و مچ بگیرن
و … بلکه یه لبخند کوچیک با چشای خمار میزنن
و آروم پا میشن و میرن؛
وقتی هم رفتن دیگه هیچ وقت برنمیگردن؛
حالا حالاها گذشت ندارن و اصلا فکر نکن دل رحمند!
این مردها بزرگترین دردای دنیا رو تحمل کردن…
یادت نره دیگه هر دردی براشون درد نیست…!”
پ.ن:نوشته بالا نوشته من نیست،توجه ام رو جلب کرد و دوستش داشتم چون دقیقا یکی از همین قِسم مردها،مرد زندگی و رویاهای منه…حس قشنگیه دوست داشتن و دوست داشته شدن در عنفوان میانسالی…یه حس خوبِ زندگی.
حالا حتما باید سیگاری باشه و ویسکی بخوره ؟؟با قهوه؟
[پاسخ]
نه لزوما
[پاسخ]
اینم آهنگ متن این پست:
http://s3.picofile.com/file/7369513866/Simin_Ghanem_Marde_Man_%D8%B3%DB%8C%D9%85%DB%8C%D9%86_%D8%BA%D8%A7%D9%86%D9%85_%D9%85%D8%B1%D8%AF_%D9%85%D9%86.mp3.html
بگو ای مرد من
ای از تبار هر چه عاشق
بگو ای در تو جاری خون روشن شقایق
بگو ای سوخته ای بی رمق ای کوه خسته
بگو ای با تو داغ عاشقای دل شکسته
بگو با من بگو از درد و داغت
بزار مرهَم بزارم روی زخمات
بزار بارون اشک من بشوره
دوباره غصه هارو از سرآغاز
بزار سر روی شونه ام گریه سَر کُن
از اون شب گریه های تلخ هق هق
بزار باور کنم یه تکیه گاهم
برای غربت یه مرد عاشق
رها از خستگی ها ی همیشه باورم کن
بزار تا خالیه سینه ام
برات آغوش باشه
برهنه از لباس غصه های دور و دیرین
بزار تا بوسه های من برات
تن پوش باشه
تو با شعر اومدی
عاشق تر از عشق
چراغی با تو بود از جنس خورشید
کدوم طوفان چراغ و زد روی سنگ؟
کتاب شعرو از دست تو دزدید
بگو ای مرد من ای مرد عاشق
کدوم چله از این کوچه گذر کرد؟
هنوز باغچه برامون گل نداده
کدوم پائیز زمستون روخبر کرد؟
بزار سر روی شونه ام گریه سر کن
از اون شب گریه های تلخ هق هق
بزار باور کنم یه تکیه گاهم
برای غربت یه مرد عاشق
[پاسخ]
این نوشته کسی رو تصویر میکنه که برای من فقط میتونه همفری بوگارت یا کری گرانت باشه، اونهم نه در دنیای واقعی و آنطور که در زندگی واقعی شون بودند بلکه در یکی از نقشهای سینمایی شون!
معمولا خیلی افراد، چه زن و چه مرد در میانسالی و بعد از داشتن تجربه و همان اتفاقی که وجودشان را برای همیشه تغییر میدهد به پختگی میرسند.
به سختی دل می بندند و علاقه شان هم راستین و راسخ است و حمایتشان هم دلنشین.
این نوشته هم البته دلنشین است با کاربرد المانهای تصویری برای ترسیم یک آدم همه چیز تمام. ایده آل بودن و بی عیب و زیبا و شیک بودن در دنیا و زندگی مشترک بنظرم جزو پیش پا افتاده ترین مسائل است. وقتی کسی را دوست داری اینکه عطرش چیست، نوشیدنی اش ویسکی است، ماشینش مشکی است و … هیچ اهمیتی ندارند.
نوشته برای من مثل در حد یک کلیشه “مرد تنها” است و البته این باعث نمی شود که خوشایند نباشد
[پاسخ]
کاملا موافقم باهات.
[پاسخ]
کامنت دونیت بعضی از کامنتا رو اسپم می کنه آیا؟
[پاسخ]
ظاهرا آره…کامنت اسپم شده ات رو آزاد کردم…ممنون که اطلاع دادی
[پاسخ]
(...پیغام خصوصی از طرف شما...)
(…خصوصی..)
(…خصوصی..)
امشب آدرس وبسایتتو داده بهم و میگه برو بخون….. این پست توصیف توئه
از پستت خیلی خوشم اومد….. به حدی که همه ی کارامو برای دقایقی تعطیل کردم….. چون مال خودت نیست منم ازش جایی دیگه استفاده کنم شاید…..
البته اینو بگم که من فقط ۷۵ درصد با توصیف این مرد شباهت دارم….. ۲۵ درصد خودمم……
ایکاش طرف من هم بفهمه اینجور مردا دیر اعتماد می کنن و شاید اصلا اعتماد نکنن…..
موفق باشی
[پاسخ]
متن کامنتت خیلی خوب بود و حرف دل خیلیا….برای همین با حذف بعضی قسمتهاش که به نظرم خصوصی تر اومد و ممکنه معلوم کنه حرف کیه و حذف آدرس ایمیلت،عمومی اش کردم…ولی اگه باز از نظر تو ایراد داره مخفیش کنم
[پاسخ]
وااااااااای نمیدونستم مزدوج شدی
تبریییییییییک میگم
کیییییلییییییییییییییییییییی
[پاسخ]
سلام.ویولت جون.ادم احساس میکنه وقتی وبلاگتو باز میکنه بوی یه ادکلن گرون به مشامش میخوره.نمیدونم چرا همچین حسی دارم.من همیشه میخونمت!
[پاسخ]
wow
چه حس عالی
می خرم حست رو؟
[پاسخ]
(...پیغام خصوصی از طرف شما...)
(…خصوصی..)
همچین مردی ارزش صبوری کردن داره تا بهت اعتماد کنه.میدونید؟ما زن ها هم وقتی هی بچگی و ناپختگی میبینیم دلمون مردی رو میخواد که بزرگ باشه،نه درگیر افکار پیش پا افتاده.برای خودم هم خوشاینده هم سخت که با این سن کم ،دلم دیگه سمت پسرهای سن خودم نمیره یا حتی چند سال بزرگتر.دلم پس میزنه و میخواد کسی کنارش باشه که بزرگ شده باشه.که حداقل تلاشش برای این باشه که تو آزار نبینی تو رابطه ت به واسطه رفتار اون.
[پاسخ]
بابا این کامنتهای خوبتون رو چرا خصوصی میذارین؟
منم با حذف اسم و ایمیل عمومیش کردم…اگه ایرادی هست لطفا بگید که برش دارم
[پاسخ]
سلام ویولت
شاید منو بشناسی ( یه بار با هم تو یه نشست وبلاگی کلی حرف زدیم) شاید هم نشناسی ولی این مهم نیست. مهم اینه که وقتی این پست رو خوندم احساس کردم انگار یه نفر که سالهاست منو میشناسه اونو در مورد من نوشته. اصلا احساس کردم اونو خودم نوشتم. همین باعث شد که با اینکه یه خواننده خاموشت هستم، نتونستم این بار ساکت بمونم. شاید چندین نفر دیگه هم بیان و بگن که این در مورد اونا نوشته شده ولی باز هم مهم نیست .هر کسی میتونه خودش رو تو این آیینه ببینه و از شفافیت و صداقت آیینه چیزی کم نمیشه…باز هم ممنون…این باعث شد که پس از مدتی باز هم دست به نوشتن ببرم و برای این پستت تشکر کنم ..شاید هم به یادگار تو بلاگم کپی کنم (اگه اشکالی نداره)….
باز هم ممنون از اینکه بهم نشون دادی که هنوز کسانی هستن که درک میکنند و میفهمند….
[پاسخ]
فک کنم بدونم کی هستی…مشهد؟درست حدس زدم؟
نه هیچ اشکالی نداره کپی کن
[پاسخ]
نه ویولت جان. من همین تهران هستم…
[پاسخ]
ممنون از جوابت…پس اشتباه کردم
دلم می خواد این مردها رو در پیری هم تصور کنم … خام بدم پخته شدم سوختم.. مرد پیر فرزانه دلسوخته
ویولت جان ولی من همون مردای رنگی اسپورت بی خیال دنیای فوتبال تماشاکن رو ترجیح می دم. اونا رو بلدم. رگ خوابهاشون دستمه. میشه باشون قهر و آشتی کرد و براشون نقشه کشید.
مردای این نوشته سختن.
[پاسخ]
البته ۹۰ درصد این پختگی بخاطر شکست عشقی از زنان حاصل شده.بخاطر تحمل نامردی حاصل شده.همشون عاشق این شعرن
دلا خو کن به تنهایی که از تن ها بلا خیزد
ارامش ان کسی دارد که از تنها بپرهیزد
[پاسخ]
من ورژن زنونه ی مرد تو هستم…. دلم گرفت وقتی خوندم…. ما ادمای کافه و قدم تنهایی واقعن ادمای تنهایی هستیم… ادمایی که دور و برمون شلوغه … یه عالم دوست به ظاهر دورمونه اما نمهاییم خیلی….
[پاسخ]
[پاسخ]
سلام دوستم …
به اینجور آدمها مرد نمیگن …
میگن سالار …
میگن سینه سوخته …
اینجور آدما اسم مردو یدک نمیکشن … بلکه یه مرد واقعین … یه مرد که وقتی باهاشون همکلام میشی تا بگی ف میرن فرحزاد و بر میگردن … شاید هر نیم ساعتی که تو حرف بزنی اون فقط یک جمله بگه و تو همون یه جمله پوچی دنیارو به رخت بکشه …
اینجور مردا دهنشون بوی تعفن دوست دارم گفتن الکی و نمیده … بلکه با حمایتهاشون جوری بهت میفهمونن دوست دارن که یه لحظه به خودت میای که میبینی تو عرش کبریایی …
نه اینکه من از اینجور آدما باشما … نه … من فقط الگوی زندگیمو یه همچین افرادی قرار میدم که تعدادشون هم تو کل این کره خاکی شاید به انگشتهای دست نرسه …
ودرنهایت اینجور آدما برای کسی که کنج دلشون لونه کرده باشه شاهرگشونم میدن …!
از صمیم قلب بهت تبریک میگم که کنج دل یکی از این سالارها لونه کردی …
اوه … اوه … شرمنده زیاد شد … من هر چند وقت یکبار کامنت میذارم و اونهم انقدر زیاد حرف میزنم که سرتو درد میارم …
[پاسخ]
بگو…همیشه بگو…که خوب گفتی
دقیقا همونیه که یواشکی!! در گوشم گفتی
[پاسخ]