نوشته:
“چه حماقتی که می رانیم و چه احمقانه که باز می خواهمت… و چه غرور بی غیرتی،دارم من.”…
.
و
فک می کنم یه دنیا حرف تو همین یه جمله مستتره،تو چه رابطه هایی بودیم که ظاهرا رانده شدیم ولی همچنان بی منطق و شاید بچه گانه،خواستیم که بمونیم…بدون اینکه بدونیم چرا؟
فک می کنم برای یه فرد عاشق پیشه که محتاط بودن سرلوحه اعمالش نباشه،حداقل یکبار پیش اومده چنین وضعیتی.
فقط می تونم از خدا بخوام برای دل عاشقمون…که این خواستن و این رَمیدگی عاقبتی به خیر داشته باشه.
دلم واسه وبلاگت خیییییییییییییییلی تنگ شده بود … لعنت به فیلتراسیون
[پاسخ]
لعنت
[پاسخ]
یه دنیا حرف در اون “غرور بی غیرت” هست… کاش عاقبت یه خواستن حداقل این باشه که از اون روزی که اون فردو دید پشیمون نباشه…
[پاسخ]
اونایی که واقعا عاشقن دوری و ندیدن و جدایی از معشوق اینقدر فشار میاره و داغونشون میکنه که نمیتونن.. دست خودشون نیست.غرور رو بی معنی میدونن فقط دردی رو حس میکنن که به شدت وجود داره.
[پاسخ]
عاقبتش مهم نیست. بذار دلت “هر چی” می خواد بخواد. خودتم بهتر شو…
[پاسخ]