همین چند خط،عمیقا بغضم رو ترکوند.
“با دقت بیشتری تو ایینه به خودم خیره می شم ……….. این خط عمیق بین دو ابرو کی ایجاد شد؟ چطور متوجه نشدم؟ چیزی رو که مطمئنم اینه که در اثر اخم کردن ایجاد نشده ! من و اخم؟ نه ! امکان نداره. پس چی؟
یادم میره به سالهای گذشته. حالا دیگه مطمئنم … منبع ایجاد این خط عمیق چیه!.
این سالها عمیق فکر کردم.
این سالها عمیق درد کشیدم …
… و این سالها عمیق نگاه کردم.”
اگر زندگيم در كاسه اي آب خلاصه مي شد آن را بدرقه ي راهت مي كردم…
و کم تری کسی تو زندگی ش به این عمق می رسه …
شاید باید نگاتو عوض کنی. پس این خط ها باید دوست داشتنی باشن چرا که هر وقت بهش نگاه می کنی یادت میاد که چقدر تو این سالها عمیق زندگی کردی. هر کسی می تونه روی سطح آب شنا کنه.
عزیزم… نمی دونم چی بگم که آرومت کنم یا بهت بگم برای من مهمّه که بغض ویولت ترکید… ولییییی مطمئنم ایشالّا مث همیشه پرانرژی و سرزنده می شی. ویولت همه جوره ستودنی و زیباست، چه با خطّ بین دوابرو و چه بدون اون! اینو واقعاً از ته دلم می گم:*
و چقدر عميق دركت كردم حست رو حالت رو و عمق وسعت ديدت رو!
ويولت نازنينم دلم براي كامنت گذاشت توي وبلاگت تنگ شده گاهي وقتها پيجت رو باز ميكنم و ميخونمت ولي خاموش گاهي وقتها هم تا كامنتم رو ثبت نكنم نمي تونم دل بكنم مث امشب.. امروز آماده ميشدم برم آرايشگاه وقتي داشتم چشمهام رو يه خط سربي مي كشيدم به ياد حرفت افتادم كه گفتي با خط چشم سربي نگاهم رو مخمور تر ميكنم اين روزها پر از دردم دردهاي عجيب و ناشناخته وقتي داشتم آماده ميشدم به مامانم گفتم مامان منم ميخوام مث ويولت خوشحال زندگي كنم گفت ويولت كيه ؟ گفتم زني كه رو ويلچر ميشينه با تمام ناتواناييش از زنان سالم تر سرزنده تره با دستان لرزان و دلي مملو از اضطراب افتادن ليوان اون رو با شهامت به دست ميگيره ولي به موقعش رو به لنز دوربين لبخند ميزنه من تو رو تحسين ميكنم دوست خوبم
ويولت و رنگ نوشته هاي خوش رنگش تا ابد جاودانه خواهند شد
سلام به ویولت عزیز.
و از همه مهمتر که تجربه ت خیلی بیشتر شده و هر چی تجربه بیشتر آدم به کمال نزدیکتر.