دیروز به شدت حالم بد بود همشم تقصیر این تخمک گذاری لعنتیه که ماهی یک دفعه من و کله می کنه اساسی.
به قدری حالم بد بود که حتی دیگری باید می خوابوندم تو تخت و خودم قدرتش رو نداشتم… درست یه تیکه گوشت.
امروز قرار فیزیو تراپی داشتم و با توجه به حال بدم ترجیح دادم زنگ بزنم و کنسلش کنم.
به آقای فیزیوتراپ شرح ماوقعه رو گفتم و گفتم اگه نمیگید وایستا یا راه برو… جلسه رو کنسل نکنیم.
گفت نه من بیام هم میگم راه برو هم وایستا هم باهم غلت می زنیم…
که یهو صدای خنده اش بلند شد.
گفتم چی شده؟
گفت،خانومم اینجا نشسته و میگه مگه شما با هم غلت می زنین؟؟؟؟!!!!

پ.ن:شرایط بد جسمانی یک طرف که تو کنترل رو هیچ چیز نداری و داری زجر می کشی ولی سعی می کنی همچنان لبخند بزنی و فهمیده نشدنت از طرف اطرافیان و توقع داشتن ازت در حد و اندازه های یک آدم به شدت نرمال و بعد دلخوری و بعضا تنبیه های بعدش… که برای توی رنجور،مرگه طرف دیگه داستان.