این روزها چقدر دوست دارم شعری بسرایم. اما واژه ها مثل ماهی های لیز کف رودخانه، در دستهایم سر می خورند. حس می کنم زنی شده ام پر از احساس. چه فرقی می کند زن باشم یا که مرد؟ عاشق بودن کافی است تا حس کنم چیزی ورای جنسیت محتوم خویشم. انگار در شکمم، هزار تخم ماهی است. باید بزایم. باید بارم را زمین بگذارم…
اکنون در انتظار درد زایشم. در انتظار ترکیدن کیسه ی آب بغض هایم هستم. اما هنوز دهانه ی رحمی که جنین شعرهایم را در خود دارد، به قدر کفایت باز نشده است. هنوز هنگامه ی اوج دردی که باید در استخوانهای لگنم بپیچد، فرا نرسیده است. زایش یعنی حس دو نیمه شدن، یعنی خون یعنی فریاد یعنی گریه، یعنی گذاشتن موجودی نرم و لیز کنار قلبت. زایش یعنی رهایی، خنده، مهر. پا به ماه بودن چه حسی دارد! منتظر بودن چه اضطرابی! های با شمایم کودکان لطیف شعر و غزل! کی بدنیا می آیید؟
سلام ( نمیدونم شب بخیر یا صبح بخیر!)
1-در مورد موضوعی که در جامعه ما مطرح شده ، این که همه ماها می دونیم در گذشته های دور به جای هفت سین از هفت شین استفاده می شده و شاهنامه هم یکی از این شین ها بوده ، و حالا بعد سال ها قرآن جایگزین شده ؛ به نظر من هیچ فرقی نمی کنه که سر سفره هفت سین قرآن باشه یا حافظ یا شاهنامه یا هر کتاب محترم دیگه ای وقتی که خونده نمی شه اگر هم خونده بشه تاثیرش تو زندگیِ روزمره مون ، ساده ترین روابط اجتماعی مون و افکار و عقایدمون هیچه! که اگر تاثیری می داشت الان وضعیت این نبود…
2-کتابی که معرفی کردین بسیار عالی ِ و جالبِ که بعد از گذشت این همه سال وجوه مشترک زیادی در قیاس با جامعه امروزی ایران داره و از تازگی عجیبی برخوردارِ . متن زیر یک قسمت بانمک از این کتابِ که کاملا بیان گر خرافی بودن و هم چنین جوگیر بودن جامعه ماست . (بی ربط با موضوع شماره 1 نیست)
« در دهه عاشورا که ایرانیان یکباره دیوانه مصیبت و عزا و بجنون بدعتهای بیجا گرفتار می سازد , خواستم در هنر مشک گردانی ، هنر تازه ای نشان دهم . روزی که تعزیه عاشورا در میدان ارک در حضور والی خراسان بر پا بود ، سرتا پایم را با تیغ زخمی کردم و تا کمر برهنه شدم و مشکی بزرگ را بر دوش کشیدم و در مدح شاهزاده و خواندن مرثیه خود را آهسته به غرفه حکومتی رساندم . شاهزاده خوشش آمد و یک اشرفی به من داد و بعد برای هنرمندی بیشتر ، طفلی را بر مشکم سوار ساختم که آواز مرحبا بلند شد و خواستم طفلی دیگر بر مشک بنشانم که صدای مهره پشتم برخاست و کمرم خم شد و تاب و توان از سراپایم برفت و دیگر قدرت مشک برداشتن نداشتم » !!!
3- همشهری مشهدی هم که نقطه قوت برنامه 21 هستند ، امیدوارم همکاریشون ادامه دار باشه و طبق عادت وبلاگ نویسی شون یک فایلِ ترجمه اصطلاحات مشهدی هم ضمیمه کنند!
4- نقطه ضعف این برنامه صداهای زائد و عجیب غریبِ پس زمینه گزارش هاست ، ( همکار بدون اسمتون که ظاهرا وسط اتوبان قسمت جامعه ما رو ضبط می کردن !) گرچه اون قدر موضوع گزارش ها شنیدنی و شیرینِ که میشه این صداها رو نشنیده گرفت اما برای حرفه ای تر شدن رادیو ، رعایت این نکات ریز خیلی کمک می کنه .
violet در تاریخ آوریل 3rd, 2012 ساعت 3:21 ق.ظ
پاسخ داد :
تمامشون فیلـ…. شده ویولت جان
ممنون عزیزم
ظاهرا ما نت پر سرعت نداریم اینا رو گوش کنیم. دوستان به جای ما.
عید مبارک.
تقدیم به ویولت
پا به ماه!
این روزها چقدر دوست دارم شعری بسرایم. اما واژه ها مثل ماهی های لیز کف رودخانه، در دستهایم سر می خورند. حس می کنم زنی شده ام پر از احساس. چه فرقی می کند زن باشم یا که مرد؟ عاشق بودن کافی است تا حس کنم چیزی ورای جنسیت محتوم خویشم. انگار در شکمم، هزار تخم ماهی است. باید بزایم. باید بارم را زمین بگذارم…
اکنون در انتظار درد زایشم. در انتظار ترکیدن کیسه ی آب بغض هایم هستم. اما هنوز دهانه ی رحمی که جنین شعرهایم را در خود دارد، به قدر کفایت باز نشده است. هنوز هنگامه ی اوج دردی که باید در استخوانهای لگنم بپیچد، فرا نرسیده است. زایش یعنی حس دو نیمه شدن، یعنی خون یعنی فریاد یعنی گریه، یعنی گذاشتن موجودی نرم و لیز کنار قلبت. زایش یعنی رهایی، خنده، مهر. پا به ماه بودن چه حسی دارد! منتظر بودن چه اضطرابی! های با شمایم کودکان لطیف شعر و غزل! کی بدنیا می آیید؟
salam tawar bia mikham ye chizi behet begam natars.
http://www.parsian-city1366.blogfa.com
سلام
وقتی پست رادیوت رو دیدم ، جاخوردم. جدا جای تشکر داره. دست مریزاد.
سلام
در پاسخ به سؤال خانم جامعه در نامه اش به بابا لنگ دراز:
آری خانمم. بسیار مُشکل است. امیدواریم در سال 91، اصلاح شود.
سلام ( نمیدونم شب بخیر یا صبح بخیر!)
1-در مورد موضوعی که در جامعه ما مطرح شده ، این که همه ماها می دونیم در گذشته های دور به جای هفت سین از هفت شین استفاده می شده و شاهنامه هم یکی از این شین ها بوده ، و حالا بعد سال ها قرآن جایگزین شده ؛ به نظر من هیچ فرقی نمی کنه که سر سفره هفت سین قرآن باشه یا حافظ یا شاهنامه یا هر کتاب محترم دیگه ای وقتی که خونده نمی شه اگر هم خونده بشه تاثیرش تو زندگیِ روزمره مون ، ساده ترین روابط اجتماعی مون و افکار و عقایدمون هیچه! که اگر تاثیری می داشت الان وضعیت این نبود…
2-کتابی که معرفی کردین بسیار عالی ِ و جالبِ که بعد از گذشت این همه سال وجوه مشترک زیادی در قیاس با جامعه امروزی ایران داره و از تازگی عجیبی برخوردارِ . متن زیر یک قسمت بانمک از این کتابِ که کاملا بیان گر خرافی بودن و هم چنین جوگیر بودن جامعه ماست . (بی ربط با موضوع شماره 1 نیست)
« در دهه عاشورا که ایرانیان یکباره دیوانه مصیبت و عزا و بجنون بدعتهای بیجا گرفتار می سازد , خواستم در هنر مشک گردانی ، هنر تازه ای نشان دهم . روزی که تعزیه عاشورا در میدان ارک در حضور والی خراسان بر پا بود ، سرتا پایم را با تیغ زخمی کردم و تا کمر برهنه شدم و مشکی بزرگ را بر دوش کشیدم و در مدح شاهزاده و خواندن مرثیه خود را آهسته به غرفه حکومتی رساندم . شاهزاده خوشش آمد و یک اشرفی به من داد و بعد برای هنرمندی بیشتر ، طفلی را بر مشکم سوار ساختم که آواز مرحبا بلند شد و خواستم طفلی دیگر بر مشک بنشانم که صدای مهره پشتم برخاست و کمرم خم شد و تاب و توان از سراپایم برفت و دیگر قدرت مشک برداشتن نداشتم » !!!
3- همشهری مشهدی هم که نقطه قوت برنامه 21 هستند ، امیدوارم همکاریشون ادامه دار باشه و طبق عادت وبلاگ نویسی شون یک فایلِ ترجمه اصطلاحات مشهدی هم ضمیمه کنند!
4- نقطه ضعف این برنامه صداهای زائد و عجیب غریبِ پس زمینه گزارش هاست ، ( همکار بدون اسمتون که ظاهرا وسط اتوبان قسمت جامعه ما رو ضبط می کردن !) گرچه اون قدر موضوع گزارش ها شنیدنی و شیرینِ که میشه این صداها رو نشنیده گرفت اما برای حرفه ای تر شدن رادیو ، رعایت این نکات ریز خیلی کمک می کنه .
ممنون از تذکرات بجات و کامنت پرمحتوات