عجيب دلم الواتي مي خواد… و اين يعني حال روحي و جسميم بهتره.
با خودم فکر مي کنم، دختر! منطقي باش. به زمان حال و توانايي هات فکر کن… پا داري؟يا توان لازم؟ چطوري مي خواي الواتي کني؟وقتي توانش رو نداري؟
فکر مي کنم خب پشت فرمون که نمي تونم بشينم و برم الواتي! تازه اينکار مال سن 20 يا 22 ساله، الان حال نميده… فک مي کنم پسربازي کنم؟ بازم جواب خودم رو ميدم که پسرها يا مردهايي که من مي شناسم و تو دسترس هستن ارزش اينکار رو ندارن (آهاي حالا زنگ نزني بگي کي گفته؟من آماده و پر ارزشما)،نه! حال اساسي رو نميده.
فک مي کنم چطوره برخورد نزديک از نوع سوم! برقرار کنم و خودم فاعل ماجرا باشم… اينقدر پيش برم تا تموم فانتزي هاي ذهنم، ارضا بشه… بلافاصله فک مي کنم،نه بابا،مردهاي اين دوره و زمونه ترسوئن و انتظارشون از يه زن در حد مامي و ددي ه!! تا ببينن يه زن رفته سر وقتشون وحشت مي کنن يا ميگن ببين چه خبره! که اومده سر وقت من! پاي ِ بازي نيستن که اين تفاوت رو بفهمند که بايد بازي کرد بدون اينکه انتظار برد يا باخت داشته باشي،بازي مي کني صِرف بخاطر لذتش و لاغير…
آهنگ تو گوشم مي پيچه
از تو نوشتن قدغن…
عشق دو ماهي قدغن…
براي عشق تازه،اجازه بي اجازه…
شهریار قنبری
ویلی جون توانایی چیو نداری عزیزم؛ شما الان ثابت کردی که کورتن نزده توانایی نوشتن پستای کورتن زده دار رو داری.:دی
از اینکه حال جسمی و روحیت(بدون کورتن) بهتره خوشحالمم.بوسسس
چقدر این نوشته ات به دلم نشست، حال و هوای خودم رو انگار داشتم می خوندم، چقدر منم این حس رو تجربه کردم
خوب مطمئن شدم حالت خوبه ویلی جان!
حالا چه جوری می شه این خانم ساختارشکن را زیارت کرد دوباره؟
بزودی(چشمک)
yekam jeditaro vazeh tar raje besh fekr kon bezodi etefagh miofte … jor misheh khodesh
vase man ke misheh hamisheh
God knows
دقیقا هوا، هوای الواتیِ
فراتر از اون تعلیق بی نتیجه اخر،این فاقد گذشته و اینده بودن و فارغ از قیدهاست که باعث میشه خودت باشی،حتی رویای گذشتن از ممنوعه ها… وقتی در عمیق ترین ترس هات شیرجه میزنی و زنده میای بیرون………
درست مث اون کودکی که غرق بازی میشه و تنها از بازی لذت میبره
باز برم بازی کنم کتـک بخورم !!! هاها … درد دارم :دی
سلام ویلی.من یه جیزایی حدود یک سال بود که به بلاگت نیومده بودم(چون رسما تو غار زندگی میکردم)حالا میپرسم این همون ویلی گل منه که واسه نظردادن تو بلاگش بادیگرون مسابقه میذاشتم؟اونموقع توآمار نظراتت100به بالا بود…ولی حالا؟چی شده؟یکی منوروشن کنه؟
کمیت مهم نیست… کیفیت مهمه
خیلی از این مطلب خوشم اومد که توی پست قبلی نوشتی-اینو یه جایی واسه خودم یادداشت کردم با اجازتون.مطلب این بود:
باید برای ناراحتیت زمان تعیین کنی،یک روز؟یک هفته،یک ماه؟… بعد مدت تعیین شده، بکش بیرون…توش گیر نکن. سوگواریت رو کردی،دیگه بسه.
با کورتون یا بی کورتون، نوشته این پستت گذر از دیروز ، در اوج اگاهی و بیداری بود
Violet Jan ba arze pozesh az to mikham inja hale yeki ro ja biaram ke zere moft va ezafe nazane ! Khanome hengame ke fek mikoni kamale shakhsiaty !!!!!!!!! in violet dare khanomi. Mikone ke javabe ar araye to ro. Nemide! Khaili jalebe ke be violet migi dayem paye computer neshaste ke javabe to ro bede dar Hali ke khodet chasbidi paye computer ! Kasi majboret karde biay inja va jave samimi va rohani inja ro kasif koni ? Bedon maha ke injayim violet. Ro mesle khahare khodemon shayadam bishtar dosesh darim va ghabolesh darim pas lotf kon dometo bezar ro kolet va az inja gumsho biron ! Fek nakon violet nemitone javabeto bede badbakht ! In az shakhsiateshe ke hichi behet nemige
خونت رو برای همچین آدم معلوم الحالی کثیف نکن… منم دیگه کامنتش ها رو تایید نمی کنم چون نشون داد نظر مخالف نداره که اجازه انتشار بهش بدم بلکه صرف غرض ورزی با شخص من ه که باید mute اش کنم
سلام. نميدونم دقيقا چند ساله كه دارم اينجارو ميخونم چند ساله كه دارم إز يه شخصيت محكم براي مامانم تعريف ميكنم كه صفحه وبلاگش بنفشه كه اسمش ويولته. اوايل خوب نمي تونستم هم ذات پنداري كنم اخه من بيمار جسمي نبودم ولي وقتي بيماري اومد سراغم و روحيه ام رو باختم به اين فكر ميكردم كه ويولت اين همه نشاط رو إز كجا مياره اين همه فعاليت اين همه دوستهاي خوب اين همه احساسات قشنگ ، هميشه در شگفت بودم الانم مدت كمي ميشه كه دارين إز عشق و دوست داشتن مينويسين براي دو سه پست قبل خواستم بيام مودبانه بنويسم كه خانوممم ويولت بسه چرا اينقدر اين قضيه رو كش ميدين خواستم بپرسم باز هوس عشقي زده به سرتون اونم تو اين وضعيتي كه دارين….. خواستم اينارو بگم كه چشمم افتاد به كامنتهاي هنگامه …. جواب سؤال خودم رو گرفتم شما هميشه عاشقين هميشه لبريز إز احساسين گداي عشق نيستين عشق هميشه با شماست شما ثابت كردين جسم خسته و بيمار زندگي رو خراب نميكنه اين روح بيماره كه اين دنيا و اون دنيات رو خراب ميكنه. امثال اون خانوم كامنتگذار و خودش ادمهايي هستند كه خبر ندارن خدا عاشقه و ما هم بنده هاي همون خداييم اينكه تو بدترين حالاتتون به يه اغوش گرم فكر ميكنين به بوسه و نوازش نشون ميده كه خدارو خوب شناختين. بيشتر إز اين روده درازي نميكنم. دكترهاي من توي تشخيص بيماري من موندن بيماري كه دردش شب تا صبح وصبح تا شب با منه اما گرفتاري اين روزام به مراتب وحشتناكتره خيلي وحشتناك نوشتين سوگواريهاتون پريوديه ، الان دو ماهه سوگوارم و احتياج به كلي انرژي مثبت دارم خسته إز اين همه درد و بلا خسته إز ادمهاي ريا كار خسته إز اين كشور مزخرف خسته إز اخبارهاي بد بي عدالتي ها و….. ديگه اين وسط بيماري جسمي ام پيدا نيست. شما هم تو همين جو و كشورين شما هم غم تو چشمهاي جووونها و بچه هارو ميبينين همون غم و عدم ارامشي كه باعث شد يه بچه ١٧ ساله چاقو بذاره تو جيبش و بشه اون چيزي كه نبايد بشه و بعد با مرگش قراره ما احساس امنيت كنيم. تو اين شرايط شما با بهترين ادبيات إز حسهاي قشنگي ميگين كه همه بهش احتياج داريم. من گرفتاري بدي دارم كاش براي منم انرژي مثبت بفرستين. دوستتون دارم
کامنت و نظر امثال تو من و مطمئن میکنه که به هدف وبلاگ نویسی ام رسیدم و همین بسیار خوشحالم می کنه و پر از احساس عالی و مثبت و شاید همون”هنگامه” نام هم بی اختیار و ناخواسته اثبات می کنه!!!
مهم نیست عاشق کی باشی…مهم اینه که به حست بها بدی و همیشه عاشق باشی…حتی عاشق یه پرنده
نمی دونم مشکلت چیه ولی برات انرژی مثبت خواستارم