وقتی حالت بده یا حتی مریضی و احساس می کنی انرژیت افتاده کف پات… دلت فقط “اون” رو می خواد که نازت رو بکشه،لوست کنه …و خنده رو لبهات بیاره… هر چند که دور و برت حسابی شلوغ باشه و نازکِش داشته باشی در حد تیم ملی!!!… ولی “اون”، صداش،بوش و لبخند و بوسه هاش یه چیز دیگه است…………….. نه؟
اگه منظورت همسره باید بگم باهات موافقم!
“اون ” هرکسی می تونه باشه…مهم اینه که مهم باشه برای تو
یک انسان با نیاز های انسانی. بیشتر این درد گنگ رو تو قلبت احساس میکنی،چون فقـط دلتنگ “اون” هستی…
من در غروبی دیگر مانده ام… شاید که شب از من بگذرد یا من از شب بگذرم تا طلوعـی دیگر… مانده ام این دقایق واپسین را .
دوباره موهات و میسپاری به باد و راهت رو ادامه میدی…
اره…
دقیقا موافقم
اونجایی که چشات نا خواسته همش دنبال ” اون” میگرده و ریز رفتاراشم از زیر نگاه تیزبینت جا نمیمونه . آرامشی که حضور ” اون” داره 100 تا 100 تا قرصم بندازی بالا جاشو نمیگیره. ولی وای از وقتی بی اعتنایی ببینی…