یکی از بزرگترین سعادت هایی که یک انسان ممکن است در زندگی خود به آن برسد زندگی کردن در لحظه اکنون است.
ما اکثر اوقات عمرمان را در حال فکر کردن به گذشته و آینده هستیم یا تاسف ایام گذشته را می خوریم یا در حال برنامه ریزی یا آرزو برای فردا هستیم و این دقیقا به معنی خواب است چون گذشته و آینده فقط یک رویاست و ما اگر بتوانیم به این آگاهی دست پیدا کنیم که در هر لحظه مشغول چه کاری هستیم آنموقع است که از خواب بیدار می شویم و این همان زندگی در لحظه اکنون است.
این آگاهی و بیداری باعث شادی همیشگی و شور و نشاط در زندگی می شود انسان به جای اینکه در خواب باشد و دنیای اطراف خود را تصور کند اطرافش را می بیند و از دیدن هر چیز کوچک یا کار معمولی که انجام می دهد احساس شور و نشاط و خوشبختی خواهد کرد.
خیام از معدود کسانی بود که به جاودانگی و زندگی در لحظه اکنون دست پیدا کرده بود.
و ما این موضوع را در بسیاری از رباعیاتش مشاهده می کنیم:
این یک دو سه روزه نوبت عمر گذشت
چون آب به جویبار و چون باد به دشت
هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت
روزی که نیامده است و روزی که گذشت
از دی که گذشت هیچ ازو یاد مکن
فردا که نیامده است فریاد مکن
بر نامده و گذشته بنیاد مکن
حالی خوش باش و عمر بر باد مکن
بر چهره گل نسیم نوروز خوش است
در صحن چمن روی دل افروز خوش است
از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست
خوش باش و ز دی مگو که امروز خوش است
امروز ترا دسترس فردا نیست
واندیشه فردات به جز سودا نیست
ضایع مکن ایندم از دلت شیدا نیست
کاین باقی عمر را بها پیدا نیست
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
وقتی اینا رو می خونم به این نتیجه می رسم که ” من ویلی خیام اینام”
اسرار ازل را نه تو دانی و نه من
حل این معما نه تو دانی و نه من
هست در پس پرده گفتگوی من و تو
چون پرده برافتد نه تو مانی و نه من
خیام اگر ز باده مستی خوش باش
با ماهرخی اگر نشستی خوش باش
چون عاقبت کار جهان نیستی است
انگار که نیستی چو هستی خوش باش
آهنگ از امیر آرام
سلام
درباره اين مطلب فقط ميتونم بگم زديد به هدف.دقيقا همون چيزي كه درباره خيلي ها (از جمله خودم!)صادقه!خيلي قشنگ بود.
لام گلم
این ویلی خیام اینارو خیلی خیلی خیلی باحال اومدی
سلام . اینا که میگم برای همون لینک در انتظاره.
اول : بابا یکی مارو ببره حموم بعدشم پانسمانمون کنه ! از بس این در نوشابه ها چپ و راست خورد بهمون .
دوم : فکر کنم از اثرات چهل سالگی که درست یادم نمیاد و تمام تاریخ هنری که خوندم پریده ، با این حال فکر کنم شبیه نقاشیهای رافائلی / داوینچی / … شده .
سوم : پدر سوخته کمتر کسی مثل تو دیدم که بدونه چطور باید به لنز نیگا کرد.
چهارم : البته از عکاس خوبم نباید غافل شدا .
تو عکسی که ثبت کردن زری می خواست پوز عکسی که هومان (سیاه و سفیده) ازم گرفته رو بزنه…اینبار تو ازم عکس بگیر پوز هردوشون(زری و هیلا) رو بزن :دی
راجع به این لینک خیام که گذاشتی اتفاقاً امروز با رضا تو جلفا از یه ارمنی عرق فروش پرسیدم : راستی فلسفه این کارتون چیه ( عرق فروشی در پلاستیک فریزر ) ؟
گفت : چون عاقبت کار جهان نیستی است انگارکه نیستی چو هستی خوش باش !
گفتم : خب این چه ربطی داشت به اینکه هر باری یه جور عرق سگی میدی به ملت ؟ یه بار عرقه ، یه بار شاشیدی توش ، یه بار …
گفت : خوب چون عااقبته کار همه مان نیستی است خب انگاار که هستی ، برای شما چه فرقی میکنه چه مست باشی و بمیری و چه بمیری برای مستی مهم اینه که عاراق مارو میخوری و خوشی .
گفتم : اِ …اِ اِ شاعرم که شدی ! حالا این شعر مال کی هست ؟
گفت : هامینه که میگم بی سوادیا ! مال خایامه دیگه .
رضا که خیلی جدی داشت گوش میکرد پرسید : خایام ؟
ارمنیه گفت : خایام خیلی بزرگ ِ شما چطور نمیشناسینش ؟
رضا گفت : آخه من ترکم . تازه اومدم اصفهان هنوز نشونم ندادنش .
ارمنیه گفت : بابا این چی چی داره میگه ؟ شما چطور خایامو نمیشناسین ؟
همون شاعره که میگه < خایام اگر ز باده ( پلاستیک عرقو نشون داد ) مستی خوش باش … شناختی ؟
رضا یه دست خریداری به پلاستیک عرق زد و گفت : آهان ، شناختم . آره خایام خیلی بزرگه . دوسش دارم !
توی عرقو!!! عرق خریدی؟ ولی این کجا و آن کجا
مطلب زیبایی بود. شاد این شعر سهراب افتادم:
زندگی تر شدن پی در پی
زندگی آبتنی کردن در حوضچه ی اکنون است
اگر بدونیم تا چند لحظه دیگه زنده نیستیم، اب خوردن مون حتی عوض میشه…بعد چشمت رو میبندی و یواش یواش جرعه جرعه با تامل بیشتری از نوشیدن اون لذت می بری…امتحان کن، شاید هیچ وقت قرار نیست برگردی…
کجا خوش است ؟ انجا که دل خوش است…
پ.ن: ویــــلی ، “ خیــــــام ” به نظرت چه کاره میشه ؟ ها !
اون هر کاره ایی می خواست بشه ،شد . من و تو باید بفکر خودمون باشیم
راستش، ارادت اسپشیالی به شخص خیــــام دارم
به خصوص اینکه مطالعات نجــــوم داشتم و البته که خیــــام سرامد تو این موضع علمی هم بوده و هست…
جمله اخر و با توجه به اینکه گفتی ”من ویلی خیام اینام” بدون منظور گفتم
خیلی از خود متشکری
به تمام معنا در لحظه زندگی کردن یک هنره نابه که خیلیها یا استعدادش رو ندارن، یا حال و حوصله و جراتش رو ندارن. واسه همین همش یا حواله اش میدن به آینده یا در حسرت گذشته زندگی میکنن. در صورتی که کسی از آینده اش خبر نداره و گذشته هم که اسمش روشه دیگه…
خیام اگر ز باده مستی خوش باش
با ماهرخی اگر نشستی خوش باش
این قسمتش رو خیلی قشنگ نوشته و خیلی قشنگ تر می خونه ..
سلام رفيق وبلاگ خيلي قشنگ و پرمحتوايي داري واقعا ايول داري من از وبلاگت خيلي خوشم اومد ميدوني من آدرس وبلاگ تورو از سايت برنامه ماه عسل توي دعوت مهمان توسط فردي كه شمارو معرفي كرده بود پيدا كردم واقعا وبلاگتونو شهامت خودتون قابل تحسين من وبلاگ شمارو با افتخار لينك ميكنم.راستي يه سوال حالا شما اون خانومي نيستين كه اومده بوديد تو برنامه؟؟
نه-من نبودم
سلام ویولت عزیز
دوست دارم خیــــــــــــــــــــلی
حرفتون قشنگه…اما خیلی سخته که به آینده فکر نکنیم
همیشه تو استرس آینده..حتی 5دقیقه بعد هستمو سعی دارم همه چی خوب پیش بره…گرچه بدتر میشه!!!!
خیلی خوب ميشه آدم در لحظه زندگی کنه… من خیلي تلاش میکنم اما همیشه موفق نمیشم و انگار گاهي یادم میره