روزهاي گذشته، روزهاي خوبي بودن برام … لحظات به ظاهر خوبي داشتم… ظاهرا همه دوستم دارن … مطابق ميلم سعی می کنن رفتار کنن و بهم سرويس بدن …ولی حس خالي بودن اشباعم کرده… انگار همين دغدغه هاي کوچيک مثل هميشه، پرم نميکنه و نيمه خالي موندم …دلم گريه مي خواد …يه بهانه کوچولو …مي بينم. ولي فقط در حد يک تصوير بدون تفکري پشت نگاه …نميدونم اتفاقي افتاده يا قراره اتفاقي بيفته؟ 
ontknow