به نظرم مياد احمقانه است كه تا كرمان بري و كوير رو نبيني.
اولين شهر كويري كه در حدود 110 كيلومتري كرمان واقع شده ؛ شهداد ه(ظاهراً فيلم خيلي دور خيلي نزديك همون اطراف فيلم برداري شده) و بعد اون حدود 50 كيلومتر كه ميري كلوتها شروع ميشن يه شهر شني درست و حسابي.
كلوتها پديده هايي هستند كه در اثر فرسايش و اثر بارون و باد بوجود اومدن و هيچ معماري و دست بني بشري تو بوجود اومدنشون دخيل نيست وقتي از دور بهشون نگاه ميكني عين يه قلعه يا شهر شني كه تو سطح كوير گسترده شده .
سكوت كوير اعجاب برانگيزه بدون اغراق مي گم كه پرده گوشم از سنگيني سكوت غالب بر محيط درد گرفته بود… هيچ پوشش گياهي به چشم نمي خورد … يه مشت شن رو تو مشتم فشردم.
تو شهداد يه منطقه حفاظت شده بود بنام ” شهر كوتوله ها” كه مي گفتن بعد فرو نشستن يه طوفان شن اين شهر هويدا شده . بلندي ديوار اين شهر تا زانو يه آدم عادي بيشتر نبود.
تو سفرمون به شهداد نسيم هم همراهيم كرد و بعدشم يه ناهار توپ تو تيگران ( روستاي در ماهان) مهمونمون كرد. تو شهر كوتوله ها دو سه تا ماشين قبل از ما اومده بودن كه توريست بودن؛ وقتي من و نسيم بر ويلچرها مون نشستيم و حركت كرديم با تعجب نگاهمون ميكردن به نسيم گفتم:” حتماً الان با خودشون ميگن تور ايرانگردي بهزيستي اومده.!!!”
جاهاي ديگه ايي كه تو روزهاي بعدي ديدم يخدون مويدي- باغ مشتاقيه(؟)- گنبد جبليه و… جاهايي كه الان اسمشون يادم نيست ديگه عكس اونجاها رو نميذارم .
:silly
